Šta je to ikona

Pravoslavna crkva na ikonama poslije Sedmog vaseljenskog sabora predstavlja: Gospoda Isusa Hrista, Bogorodicu, anđele, i svetitelje. Ikona ima svoj osnov i u religioznoj psihologiji, tako dubok, da se u pravoslavlju javlja neophodnim elementom bogopoštovanja. Zbog toga se ikone stavljaju u kuće, hramove i na druga mjesta.
Dom u kome nema ikone za pravoslavne je nečisto i pusto mjesto. Poštovanje se ne odnosi na materiju od koje je ikona izrađena: drvo, zlato, boja i druge, već na lik koji je predstavljen na njoj. Ikone se osvještavaju posebnim činom i kroz to svešteno dejstvo uspostavlja se veza između onog ko je na ikoni naslikan i same ikone. Kroz osvještanje ikone dolazi do tajanstvenog susreta između Gospoda i onoga koji se moli.
Ipak, za vjerne ikona ne predstavlja prosto umjetničko djelo ili nekakvu religijsku sliku. Ona se smatra i nezaobilaznim liturgijskim činiocem koji osvještava čovjeka i uvodi ga u neposredni odnos sa blagodaću i ličnošću koja je na njoj izobražena. Kada se, dakle, nalazimo pred ikonom Hristovom i cjelivamo je, mi se, poklanjajući se ikoni, poklanjamo Bogočovjeku, ljudskoj prirodi Gospodnjoj. Iz tog razloga ikona osvještava oči onih koji je posmatraju i uzdiže razum na viši nivo. Ona nam otkriva onu realnost koja je nedostupna čulnim očima.
U pravoslavnom hramu, vjerujući čovjek osjeća snažno prisustvo Boga i Svetih, a tome u velikoj mjeri doprinosi i postojanje svetih ikona.