Sveti sveštenomučenik Kliment-episkop Rimski

U Aleksandriji upozna apostola Varnavu. Potom se pridruži apostolu Petru, kome su sljedbenici već bili njegova dva brata, Faustin i Faustinijan. Promislom Božjim apostol Petar naiđe na majku Klimentovu, kao staricu prosjakinju, a zatim i na oca. I tako se opet sastavi cijela porodica, i svi kao hrišćani vratiše se u Rim.
Kliment se nije odvajao od velikog apostola, koji ga postavi za episkopa prije svoje smrti. Nakon Petrove mučeničke smrti, episkopi u Rimu nakratko su bili Lin, potom Klit, pa onda Kliment. Sa plamenom revnošću upravljao je Kliment crkvom Božjom, i obraćao u vjeru Hristovu iz dana u dan veliki broj nevjernih. Kliment je, takođe, odredio sedam brzopisaca, da pišu žitija hrišćana mučenika, koji su u to vrijeme stradali za svoga Gospoda.
Car Trajan ga je protjerao u Herson, gdje Kliment nađe oko 2000 izgnanih hrišćana. Svi su bili zaposleni na teškom poslu tesanja kamena na jednom bezvodnom mjestu. Klimenta primiše hrišćani s velikom radošću, i on im biješe živi izvor utjehe. Molitvom svojom izvede vodu iz zemlje, i obrati u hrišćanstvo toliki broj nevjernih mještana, da se za jednu godinu podiže na tom mjestu 75 crkava.
Da ne bi dalje širio vjeru Hristovu, Kliment bi osuđen na smrt i utopljen u more s kamenom o vratu, 101. godine. Njegove čudotvorne mošti izvađene su iz mora tek u vrijeme svetih Kirila i Metodija.