Rukovanje

Kažu da možete mnogo toga da saznate o nekoj osobi prilikom rukovanja, međutim, i ta osoba može mnogo da sazna o vama na isti način. Naučnici kažu da je rukovanje, tradicionalni simbol prijateljstva, naš način da “onjušimo” nekog koga smo tek upoznali. Otkrili su da ljudi podsvjesno koriste dodir pri rukovanju kako bi “uzeli uzorak” hemijskih supstanci jedni od drugih. Tokom eksperimenta naučnici su koristili skrivene kamere i posmatrali ponašanje ljudi dok su se pozdravljali s njima sa i bez rukovanja. Kada je bilo rukovanja, ljudi bi mnogo češće poslije pozdrava dodirivali lice, odnosno, podizali ruku ka svom nosu, nego kad nije bilo fizičkog kontakta. Naučnici vjeruju da je u pitanju suptilni oblik “njuškanja”, a to se posebno često dešavalo kada bi se pozdravljali s ljudima istog pola. Poznato je da ljudi emituju mirise koji utiču na to kako ih drugi vide i doživljavaju, ali za razliku od drugih sisara mi to ne radimo otvoreno. Eksperiment koji su naučnici sproveli, pokazuje da je rukovanje naš diskretan način da pokupimo “hemijske signale” od druge osobe. Istraživači su uvjereni da će ovo otkriće baciti novu svjetlost na to kako je fenomen rukovanja prihvaćen među ljudima kao osnovni pozdrav i način da se zapečati prijateljstvo. Rukovanje se često koristi i kao način da se sklopi neki dogovor, ali to je i nesvjesni način da se prikupe mirisni tragovi druge osobe. Mnoge životinje koriste čulo mirisa kako bi se bolje upoznali, zato se psi uvek njuškaju kad se upoznaju. Vrlo je moguće da je rukovanje nastalo kao način da se prevaziđe nedostatak fizičkog kontakta među ljudima. Budući da se više ne njuškamo kao drugi sisari, bio nam je potreban drugi način da prikupimo “mirisne podatke” o drugoj osobi. Naučnici su, tokom eksperimenta, krišom snimali 271 osobu, dok se jedan od članova tima pozdravljao s njima. Zaključak je da su učesnici duplo češće njušili svoju desnu ruku (kojom su se rukovali) kada bi se rukovali s osobom istog pola, nego kada se uopšte ne bi rukovali. S druge strane, kada bi se rukovali s osobom suprotnog pola, mnogo rjeđe su njušili svoju desnu ruku, ali su zato mnogo češće njušili svoju lijevu ruku. Naučnici smatraju da je to zbog toga što pri rukovanju sa suprotnim polom ljudi imaju potrebu da uporede sopstveni miris s njihovim. Pored toga što su ih snimali, naučnici su takođe prikačili učesnike na aparat koji je mjerio protok vazduha kroz nos u trenutku kada su rukom dodirivali lice, kako bi utvrdili da li se zaista radi o njuškanju i odgovor je potvrdan.