Zašto su novorođenčetu davali imena predaka

Novorođenčetu je davano ime onoga pretka za koga bi kum, kao mistični posrednik između djeteta i njegovog roda, ustanovio da se u djetetu otjelotvorio; ili, pak, onoga slavnog pretka čije su se osobine, magijskom vezom uspostavljenom preko istovjetnog imena, željele djetetu obezbijediti. Hrišćani obično svojoj djeci daju hrišćanska imena, apostola, biblijska imena, imena hrišćanskih mučenika i svetitelja kao zaštitnika onih koji se krštavaju, kao i imena hrišćanskog karaktera. Sv. Јovan Zlatousti kaže da su hrišćani dužni starati se da daju djeci takva imena, koja bi pobuđivala na vrlinu ne samo one koji dobijaju ta imena, nego i koja bi potomcima služila kao pouka u svakoj mudrosti. Djetetu se obično pri krštenju daje ime onoga svetitelja u čiji dan se krsti, ili ime svetitelja koji pada u osmi dan iza rođenja. Odrasli obično sami sebi biraju ime na krštenju. Ne daju se neznabožačka imena, izmišljena imena i imena stranih naroda koja su rijetka i koja je teško izgovoriti. Kod nas Srba daju se obično narodna imena i imena svetitelja prevedena na srpski, recimo, Teodor kao Božidar, itd.