O narodnim psovkama

Psovke su kod našeg naroda postale uzrječice u svakodnevnom govoru. Psuje se svuda, na svakom mjestu, i u svakoj prilici. Po nekim izvorima, Srbi su poprimili naviku psovanja od Mađara. Možda i zbog toga što riječ-kočijaš vodi porijeklo iz mađarskog jezika, anekada se smatralo da su kočijaši veliki majstori psovki.Zato se za nekoga psovača govorilo „Psuje kao kočijaš”. No, izumiranjem kočijaškog zanata, na žalost, psovka ne samo da nije nestala, nego se i umnožila i obogatila u izrazima. Psovke-uzrječice i psovke izgovorene u šali bacaju ružnu sliku na onoga ko ih izgovori. A psovke izgovorene ozbiljno i u ljutini dovode često do svađe i tuče. Psovanje je „privilegija” muškaraca, ali tu i tamo i žene se sve više služe ovim našim „sočnim” riječima da iskažu svoje raspoloženje ili neraspoloženje. Kada neko nekom opsuje boga ili Hrista. obično mu ovaj odgovori: „Što psuješ Boga, pored tolikih ženskih svetaca”.Poneko, kada opsuje neko božanstvo, trgne se, skine kapu i kaže: „Bože oprosti mi grešnom i mome poganom jeziku”.