Dunđeri

Dunđer je zidar koji gradi kuće „nabijanice“. Nabijanica je kuća čiji se zidovi prave tako što se u drvenu armaturu (slično kao kod betoniranja) nabija zemlja. U Vojvodini se ta zemlja miješa sa pljevom, da bi posle sušenja bila kompaktnija. Zidovi su debeli po pola metra. U nabijanicama je ljeti hladovina, a zimi toplo. Ali pošto ne postoji izolacija u odnosu na zemlju, zidovi su uvijek pri dnu vlažni. S obzirom da ne radi posebno precizan posao, riječ „dunđer“ se danas koristi i u pogrdnom smislu za neprecizan, pa i nekvalitetan rad. Crnotravski pečalbari su poznati širom bivše Јugoslavije, kao graditelji-zidari, kraće neimari građevinari, a nekada su se zvali dunđeri. U ovom kraju pečalbarstvo se može podeliti u četiri perioda: Prvo do oslobođenja od Turaka 1878. drugi od oslobođenja od Turaka do pred kraj XIX vijeka, treći do početka Drugog svjetskog rata 1941. i četvrti od završetka Drugog svjetskog rata do danas. U vrijeme pod Turcima išlo se iz nužde u pečalbu. Dunđerski majstori su gradili turske džamije i kuće u okolini Niša i Vranja. Poslije oslobođenja od Turaka, išlo se u pečalbu u Bugarsku, potom i prema Beogradu 1885., a prvi dunđeri crnotravski su se pojavili 1820. godine. Pored dunđera u pečalbu su išli i krečari, pinteri, kacari, dlakari, terzije, stolari i drugi. Naročito su crnotravski majstori -zidari bili poznati do pred početak Drugog svjetskog rata i poslije njegovog završetka, kada su gradili najsloženije zgrade-objekte i to u Beogradu, Skoplju i drugim gradovima širom bivše Јugoslavije. U početku pečalbarenja majstori građevinski su išli u družine, koje su se zvale tajfe, a poslije grupovođu bi preuzimao preduzimač, koji je pogađao posao, određivao dnevnice i vršio nadzor rada.