GODIŠNjICA STRADANjA SRBA U POFALIĆIMA

Rukovodilac Tima za koordinaciju aktivnosti istraživanja ratnih zločina i traženja nestalih lica Republike Srpske Staša Košarac izjavio je da je sarajevsko naselje Pofalići primjer planskog i sistematskog ubijanja i progona srpskih civila i uništavanja njihove imovine, bez obzira što se zločini nas Srbima u Sarajevu tretiraju tek kao sporadični incidenti, a izvršioci gnusnih zlodjela nazivaju pojedincima koji su izmakli kontroli. "Iako se istina o stradanju Srba u Sarajevu godinama gura pod tepih, a pravosudni organi BiH i pored brojnih dokaza o počinjenim zločinima nad srpskim civilima u ovom takozvanom multietničkom gradu uporno odbijaju da podignu optužnice protiv odgovornih, 16. maj je jedan od datuma koji ukazuju na to da je pravoslavni živalj tokom proteklog rata na ovom području bio izložen sistemskom progonu, psihičkim i fizičkim torturama, samo zbog svog imena i prezimena", naglasio je Košarac. On je dodao da je poražavajuća činjenica da 15 godina nakon sukoba u BiH zvanična bošnjačka politika i dalje osporava ne samo broj srpskih žrtava u Sarajevu, nego i bezočnim lažima pokušava da održi neodrživu tezu o Bošnjacima kao jedinim stradalnicima rata. Košarac smatra da je podmukli napad na golobrade mladiće u Dobrovoljačkoj ulici 3. maja 1992. godine bio samo uvod u horor scenario osmišljen u vrhu tadašnje Republike BiH, čiji su glavni akteri bili pripadnici takozvane patriotske lige i zelenih beretki. "Bez obzira na to što je MUP RS podnio izvještaj protiv 51 lica za zločine počinjene nad Srbima u Pofalićima, optužnica još nema. Nema ni odgovora federalnog premijera Mustafe Mujezinovića na dopis Tima od 28. aprila ove godine, u kojem smo ga podsjetili na obavezu Federacije BiH proizašlu iz odluke Ustavnog suda BiH da formira komisiju koja će utvdriti istinu o stradanju Srba u Sarajevu i porodicama konačno dati odgovor o sudbini njihovih najmilijih", istakao je Košarac i dodao da će Tim RS insistirati da u Sarajevu bude podignut spomenik ubijenim Srbima. Prema podacima kojima raspolažu nadležni organi iz Srpske, napad na Pofaliće su pripremili komandant Teritorijalne odbrane BiH (TO) Hasan Efendić i lokalni starješina TO Idriz Salko. U akciji su učestvovali odred "Pofalići 1", čiji je komandant bio Habib Idrizović, "Pofalići 2", sa komandantom Јusufom Lošićem i Odred "Velešići", kojim je komandovao sada već pokojni Enver Šehović, dok je na čelu bataljona Vojne policije bio DŽevad Topić. Prije napada, Pofalići su svakodnevno granatirani, a po naselju je pucano i iz snajpera. U ovim dejkstvima na Pofaliće poginuli su Slavica Đurović i njene komšije Savo Marić i Obren Pantović, dok je teže ranjen Slavičin muž Dobro. Od snajpera je stradao Rajko Savić, a poslije ubistva penzionisanog policajca Mlađena Bratića, među stanovništvom su zavladali strah i panika. Bratić je ubijen 4. maja 1992. godine u Gornjim Pofalićima, a istog dana je ranjen Dragomir Ignjatović. Deset dana kasnije ubijen je Rajko Savić, nakon čega je počeo neviđeni teror nad srpskim civilima, uništavanje i pljačka njihove imovine, da bi 16. maja, u 5.30 na naselje, koje je bilo u potpunom okruženju, počeo napad iz više pravaca - od željezničke stanice, Fabrike duvana, Buća Potoka i Kobilje Glave. Srbi su odlučili da se povuku kroz teško prohodan teren brda Žuč, a u tom proboju ubijena je Nada Vasković, koja je bila u osmom mjesecu trudnoće. Tokom napada, Kerim Lončarević naredio je da se zapali nekoliko srpskih kuća. Naredba je izvršena, a do kraja 1992. opljačkano je i zapaljeno više od 500 srpskih kuća, o čemu svjedoče i video-snimci. Preostali Srbi, uglavnom stari, nemoćni i invalidi, bili su izloženi neviđenoj torturi. Većina je ubijena, a njihova tijela ni do danas nisu pronađena. Ubijen je i bračni par Vojislav i Marica Pikulić. Ove ugledne Sarajlije odvedene su iz svoje kuće i vode se kao nestali. Ubijen je i bračni par Savić, Mirko i Rosa, zatim Božidar i Ljubica Elek, koji su kasnije zapaljeni. Likvidirani su i supružnici Stana i Stevan Vasković, kao i Vida Bratić. Poslije napada 16. maja, u 16.30, u zgradu u Orlovačkoj ulici broj 19a, upala je grupa naoružanih muslimana, koja je uhapsila Radu Cvijetića, njegovog sina Gorana i sestričnu Dejanu Čvoro. Uhapšeni su odvedeni u kuću Salema Karamovića, gdje ih je ispitivao Habib Idrizović, koji je Radetu pokazao naredbu Mjesne zajednice Donji Pofalići, u kojoj je doslovno pisalo: "Ubiti sve što se zatekne u pekari, bilo odrasli ili djeca, ali bez svjedoka". Stojanka K. i Radmila T. posvjedočile su da ih je 25. aprila 1992. uhapsio Ismet Bajramović Ćelo i zatvorio u jednu šupu u Pofalićima. Stojanka je tamo zatekla trinaestogodišnju Srpkinju. Ćelo i još sedmorica krvnika muslimana 25 dana su se iživljavali i silovali Radmilu, Stojanku i 13-godišnju srpsku djevojčicu. Djevojčica je ostala u zarobljeništvu poslije Stojanke koja je krajem maja puštena na intervenciju prijatelja muslimana.