PARASTOS UBIЈENIM SRBIMA U KRAVICI

Nakon parastosa, biće položeno cvijeće i zapaljene svijeće kod centralnog spomen obilježja u Kravici za oko 3 400 nastradalih Srba iz regije Birač. Za zločin u Kravici, kao ni za ostale zločine nad Srbima u srednjem Podrinju, gdje su jedinice Nasera Orića ubile više od tri hiljade Srba, još niko nije odgovarao. Muslimanske snage iz Srebrenice su na pravoslavni Božić 1993. godine u Kravici ubile 49, a ranile 80 srpskih civila i vojnika, dok je sedam nestalo i neki od njih još nisu pronađeni. Selo je opljačkano i zapaljeno je 688 srpskih kuća, oko 2 000 pomoćnih objekata i 27 društvenih. Oko 1 000 stanovnika ostalo je bez domova u jednom danu i kroz smetove se probilo prema Drini, izbjegavši sigurnu smrt. Bez jednog ili oba roditelja ostalo je 101 dijete. Od početka rata do polovine 1995. godine muslimanske snage iz Srebrenice konstantno su vršile upade u sela oko Srebrenice, Bratunca, Milića, Skelana i Zvornika, ubijajući sve što stignu, pljačkajući i paleći srpsku imovinu, a zarobljene su mučili, masakrirali, odsijecali im glave. Zabilježen je i slučaj da su Nenada Rankića, sina Ivanke Rankić, pekli na ražnju. Od pedesetak Srba koji su početkom rata ostali u Srebrenici, preživjela je samo jedna starica, dok je druga starica Ivanka Mirković u julu 1995. godine nađena zaklana na kućnom pragu. Posmrtni ostaci većine nestalih još nisu pronađeni. Јedinice Nasera Orića protjerale su i poubijale srpsko stanovništvo iz Srebrenice i obližnjih sela Soloćuša, Gostilj, Gniona, Osredak, Viogor, Studenac, Pećišta i još nekih odmah na početku rata. Nakon toga su počele s upadima u nešto udaljenija srebrenička i bratunačka sela Ratkovići, Brežani, Magašići, Zagoni, Zalazje, Sase, Biljača, Fakovići, Bjelovac, Sikirić, Podravanje, sve do masakra u Kravici 7. januara i Skelanima 16. januara 1993. godine, kada je ubijeno 114 Srba, od kojih su više od polovine bili civili. I nakon proglašavanja Srebrenice zaštićenom zonom UN i navodne demilitarizacije muslimanskih snaga, upadi iz te enklave u srpska sela su nastavljeni, tako da su, izuzev tri sela uz Drinu, uništena sva srpska sela na području srebreničke i veliki broj sela u bratunačkoj opštini (više od 100 sela), a jedinice Nasera Orića ubile su oko 3 000 Srba, od kojih veliki broj civila. Napadi i masakri najčešće su izvođeni na velike pravoslavne praznike kao što su Božić, Petrovdan i drugi.Zlikovci nisu ostavljali žive ni djecu i starce, a zarobljeni su umirali nakon brutalnih tortura. Zarobljenom Anđelku Miladinoviću iz Kravice pred majkom Savkom odsjekli su glavu, zavezali je za vozilo i odvezli u Srebrenicu, o čemu postoje fotografije. Slavku su nakon zlostavljanja takođe zaklali sa još nekoliko civila, o čemu je svjedočio Kravičanin Dragomir Miladinović, čiji su sinovi Ratko i Đorđe poginuli toga dana. Dva dana nakon masakra pronađeno je i sahranjeno sedam masakriranih tijela, a tek poslije dva i po mjeseca sahranjena su još 42 unakažena tijela. Osim Dragomirovih sinova Ratka i Đorđa, na Božić su u Kravici, braneći nejač, poginuli braća Vojislav i Radojko Bogićević, Krstivoje i Ivan Đukanović, Anđelko i Dragan Mlađenović, Vidosav i Miladin Đokić, te Vujadin i Miladin Dolijanović. U napadu muslimanskih snaga iz Srebrenice na Kravicu učestvovao je, prema svjedočenju preživjelih mještana, veliki broj Bošnjaka koji su se poslije rata vratili u tu opštinu. Među njima je i nedavno preminuli Orićev zamjenik Zulfo Tursunović, koji je, prema riječima jednog od rijetkih preživjelih zatočenika Ratka Nikolića, mučio Srbe u srebreničkim logorima.