Parastos za žrtve Miljevačkog platoa

Parastos su služili sveštenici Crkve Svetog Marka u prisustvu porodica ubijenih i onih koji su preživjeli ovaj zločin, kada je u mučkom napadu pred očima Unprofora ubijeno 40 srpskih teritorijalaca, a nekoliko ranjeno i zarobljeno. Predsjednik Asocijalice izbjegličkih i drugih udruženja Srba iz Hrvatske Milojko Budimir rekao je medijima iz Republike Srpske da nije zločin samo to što su hrvatske snage tada ubile 40 teritorijalaca, nego što su njihova tijela bačena u kraške jame, što podsjeća na ustaške zločina nad Srbima u Drugom svjetskom ratu. „Masakr je bio toliko velik da ni kasnije nisu izvršene identifikacije i njih desetak se još nalazi u zajedničkoj grobnici u Kninu“, rekao je Budimir. Budimir navodi da počinioci još nisu odgovarali i ističe da je Miljevački plato bio samo početak kasnijih zločina koji su se dešavali od Miljevaca, Medačkog džepa, pa do "Bljeska" i "Oluje". On je napomenuo da će u nedjelju, 24. juna, kod Šaranove jame, na Velebitu, biti služen parastos povodom obilježavanja Dana sjećanja na Јadovno 1941.godine gdje je za samo 132 dana u velebitske jame bačeno više od 40.000 Srba. U hrvatskoj akciji na Miljevačkom platou, izvršenoj 21. juna 1992. godine, srpsko selo Nos Kalik, opština Drniš, spaljeno je do temelja, jedan dio stanovništva pobijen, a drugi poslat na ostrvo u Šibenskom arhipelagu. Nakon vojne akcije hrvatski vojnici, umjesto da tijela poginulih vrate porodicama, koriste srpske zarobljenike da ta tijela bacaju u krašku jamu. Prema svjedočenju jednog od preživjelih, na tijela u jamu su bacani psi i mačke, a na kraju je bacano smeće da bi se sakrili tragovi zločina. Potom su na tom mjestu „sudili“ srpskim zarobljenicima, a presude su bile vješanje o vojnički pojas ili metak u potiljak, a sve su to snimali video-kamerom da bi u Šibeniku to bilo prikazivano kao svojevrsan horor film. Poslije dva mjeseca, 18. avgusta 1992. godine, izvršena je ekshumacija ubijenih srpskih teritorijalaca, a na posmrtnim ostacima su bili vidljivi tragovi monstruoznosti, što je otežalo identifikacije. U to vrijeme 12 tijela je ostalo neidentifikovano i sahranjeno u zajedničku grobnicu na kninskom groblju. Nakon parastosa u parku na Tašmajdanu, kod Crkve Svetog Marka, položeno je cvijeće na spomen ploču stradalim Srbima.