Ćeranić: Obojena revolucija nikako da se primi kod prekodrinskih Srba
Povod je kupovina automobila za potrebe Ministarstva prosvjete i obrazovanja, što je od strane dvije stotine nezadovoljnih, koji su se tim povodom okupili u Parku Mladen Stojanović, ocijenjeno kao bespotrebno trošenje novca u vrijeme kada je u Srpskoj zatvoreno 15 područnih škola.
Naime, odlukom Vlade Srpske u novoj školskoj godini zvono se neće oglasiti u 15 područnih škola, jer, kako je saopštio resorni ministar Dane Malešević, jedan ili dva učenika u odjeljenjima nije bilo dovoljno da se i u narednoj školskoj godini održi deset područnih petorazrednih škola. Zajedno sa 5 koje već godinama nisu upisale ni jednog učenika, Srpska će ostati bez 15 područnih škola. Navedeno je da će ti učenici od septembra morati da putuju do prvih centralnih škola. Da je smanjeni broj osnovaca i uopšte, školaraca, sve izraženiji problem ne samo u Srpskoj i BiH, nego u regionu, već je opštepoznato, što je i osnovni razlog za zatvaranje pomenutih područnih škola. Nisu u pitanju finansijski, nego problemi ponajviše povezani s padom nataliteta. Ali, protestanti su povezali gašenje škola i kupovinu službenog automobila i istakli transparente: “Zatvori škole, kupi audi“, “15 škola – jedan audi“. Pojavili su se i drugi slogani, poput “Najkraći vic: Željka Cvijanović“, što ukazuje da je meta šire postavljena, i da je povod mogao biti i nešto drugo, a ne kupovina automobila. Povod se čekao i tražio.
Kao organizator protesta deklarisala se NVO “ReStart Srpska“. Kako se u programu ovog udruželja građana navodi, ono je osnovano “zbog potrebe davanja odgovora i nuđenja rješenja u pogledu aktuelne društveno-političke situacije u zemlji i rješavanja problema koji proizlaze iz nje“. Najavljujući proteste, iz ovog udruženja pozvali su Sindikat za obrazovanje, nauku i kulturu Republike Srpske i predstavnike studentskih organizacija da im se pridruže. Rezultat nakon dva dana uzastopnog protesta više je nego skroman – dvije stotine prisutnih različite starosne strukture, iako organizatori i mediji koji ih prate ističu da se radi o buntu mladih. A mediji, koji okupljanju u Parku Mladen Stojanović daju mnogo veći značaj od onog koji mu realno pripada, upravo su oni od kojih se to i očekivalo – oni su i ranije pratili i podsticali slična okupljanja. Ipak, najprilježniji je portal koji je potpuno zavisan od stranih donacija – tj. norveške vlade, kako desetak stalno zaposlenih vole da istaknu, valjda da ukažu da se radi o sredstvima koja nisu politički obojena. Nije finansijer Soroš ili američki USAID-u, već eto, Vlada Norveške, zemlje koja ne zna šta će s parama. Ali, gotovo sve američke projekte u BiH finansijski prati norveška vlada, što se i u Banjoj Luci i Sarajevu dobro zna.
U tekstu “Skica bezbjednosne situacije u regionu“ objavljenom na srpskoj stranici Fonda strateške kulture iz Moskve još 10. maja najavili smo: “Preko nevladinih organizacija i raznih fondacija ukazuje se na veliku stopu nezaposlenosti i socijalnu krizu u Srpskoj, i korišćenjem društvenih mreža nastoje animirati mladi, po uzoru na zbivanja u Beogradu. Cilj je "probuditi" mlade, odnosno proizvesti ulične nerede u Banjoj Luci i nasilnu promjenu vlasti.“ Nešto kasnije, tačnije 1. jula, u tekstu “Zapadni Balkan je postao poligon za različite operacije“ objavljenom na istom mjestu, ponovo smo ukazali da se “grudva“, koja prema Srpskoj treba da se zakotrlja, naveliko priprema: “Operacija destabilizovanja Srpske nije nova. Radi se o starom planu koji se povremeno "ažurira". U Srpskoj se vještački nastoji stvoriti nezadovoljstvo koje za rezultat treba da ima izlazak naroda na ulice, u što više prilika i u što većem broju. Kada se stvori kritična masa, provokatori izazivaju sukobe sa policijom, kako bi scene sukoba medijskim kanalima obišle svijet. Nije isključeno da bi nestabilne prilike mogli iskoristiti povratnici sa sirijskog ratišta i radikalne grupe, kako bi stanje u Srpskoj postalo haotično. Zatim bi na scenu stupio NATO kao "mirotvorac i zaštitnik". Pod okriljem NATO u Srpsku bi ušle hrvatske trupe.“ I konačno, nedavno, povodom orkestriranih napada na RTRS u tekstu “Udar na RTRS kao novi pokušaj “obojene revolucije“ u Srpskoj“ istakli smo da je Radio Televizija Republike Srpske “na udaru onih koji bi da nametnu samo svoju istinu, kreiranu u poznatim centrima, i plasiranu preko Sorošovih nevladinih organizacija, kupljenog uticaja u medijima, i neostvarenih političkih lidera.“
Bez namjere da se prema odluci Vlade Srpske o kupovini automobila vrijednosno određujemo, ne možemo da ne uvidimo da se povod samo čekao kako bi se zamajac nove “obojene revolucije“ pokrenuo. Gradovi koje je ta “revolucija“ obojila ne pamte je po dobru, jer naručiocima “obojene revolucije“ nije cilj smjena vlasti, već rušenje države. Bez obzira na relativno mali broj protestanata koji se u Parku Mladen Stojanović okupio, proteste ne treba potcjenjivati. Uostalom, organizatori su najavili nova okupljanja krajem avgusta, nadajući se da će napraviti “grudvu“ koja će svakodnevno rasti i “pomesti“ sve pred sobom. Ništa novo. Sve je već viđeno 2014. godine. Odabran je isti park, i scenarij je istovjetan, samo su akteri drugi, iako u istim ulogama. Bilo bi dobro da se organizuju tribine, javne debate, specijalne tv emisije, ukratko, potrebno je ukazivati na širi kontekst, i moguće posljedice, ako se on ne sagleda. Ekipa koja je iza kulisa nije bezazlena, niti bez iskustva. Oni znaju o čemu se radi, a onima koji u ove vrele dana u Banjoj Luci pokušavaju dodatno podići temperaturu, poznat je samo dio priče.
Glavni akter destabilizacije Zapadnog Balkana, američki zvaničnik Brajan Hojt Јi, ne taji da je prionuo na posao kako bi sa Zapadnog Balkana uklonio “maligni ruski uticaj“. Nakon što je u Skoplju uspostavio vladu koja je po mjeri “duboke države“, odnosno “močvare“, kako se još neotklonjen klintonistički stub u Trampovoj administraciji naziva i u američkim medijima, Hojt Јi se trudi da uspjeh ponovi u Banjoj Luci, ali i u Beogradu, gdje, koliko god popuštali, nije dovoljno.
Ali, to sa Banja Lukom baš i ne ide. Ma koliko bio precizan i dobro osmišljen, svaki plan propadne. Kao da Srbi ne mogu da “stanu“ u silne kompjutere i najnovije programe, te je situacija permanentno nepromijenjena. Favoriti koji po politiku idu u dvije ambasade, i dalje politički blijede. Ne ide ni sa provociranjem nemira i “ulične demokratije“, ni sa rezanjem finansijskih tokova Srpskoj. Ni kupovina uticaja u medijima ne daje željeni rezultat. Uostalom, mediji su bili protiv Trampa još tokom predizborne kampanje, a pokazalo se da su četiri portala naklonjena Trampu nadjačali većinu najpoznatijih tv stanica. Sve u svemu, iz prekodrinskih Srba nikako Dodika da istjeraju.
Što se tiče “malignog ruskog uticaja“ sve su prilike da dobronamerni Hojt Јi naveliko pretjeruje. Po njemu ruski humanitarni centar u Nišu ima veći bezbjednosni kapacitet od baze Bondstil na Kosovu. Uz sve to nije na odmet plasirati i priču o budućim ruskim vojnim bazama u Srpskoj, što svako malo čine sarajevski mediji. Rijetko ko i kod Srba može u to povjerovati, ali ne mari, teza o Srbima kao “malim Rusima“ uvijek dobro dođe kada se u Sarajevu govori i piše o “manjem bh entitetu“. U Moskvi niko i ne pomišlja o vojnoj bazi kraj Banja Luke. Ali, pripreme za izgradnju rusko-srpskog vjerskog i kulturnog centra u banjalučkom naselju Aleja centar prilično su odmakle. Kad bude izgrađen prostiraće se na oko 6.500 kvadratnih metara, a osim crkve, biće izgrađeni i drugi objekti u kojima će biti promovisana ruska kultura. Upućeni kažu da će se naći mjesta i za studio RT.
Autor: Predrag Ćeranić