Ćeranić: Islamska država i sada, kada je zvanično više nema, postoji...
Istina, od stvaranja ove para-države ona nije imala definisan ni oblik ni veličinu, više je ličila na obavještajnu službu, iako naziv koji joj najviše pristaje glasi: teroristička organizacija. Njene vojne formacije nisu bili ni korpusi ni divizije već specijalne jedinice, timovi koji su se lako kretali, brzo dejstvovali i bili začuđujuće informisani. Pokreti protivničkih trupa, čak i planovi i namjere onih koji su se sa Islamskom državom sukobljavali, bili su lako dostupni komandantima njenih vojnih jedinica. Nesporno, ono što je najviše interesovalo njeno vođstvo bili su podaci o kretanju novca, informacije o bankama u kojima je novac deponovan, te su i pljačke koje su timovi Islamske države organizovali bile vrhunski izvedene.
Po unutrašnjem uređenju Islamska država podsjećala je na strukturu Otomanske imperije: imala je centralnu vlast i vilajete (oblasti) kao dijelove. Vilajeti su se, opet, sastojali od više distrikta (sektora). Otomanska imperija umjesto naziva „distrikt“, koristila je izraz "sandžak".
U funkcionalnom smislu, stvari su se odvijale tako da centralna vlast proglasi operaciju i izda naredbu za napad, pri čemu je kontrola operacije centralizovana, ali je u taktičkom smislu prisutna decentralizacija. Naime, izvršioci (vilajeti) određivali su datum i način napada. U strukturalnom smislu, centralnu upravu činili su divani (divan – uprava, ministarstvo). Divanom upravlja vezir (ministar). Postojao je vojni divan, divan za finansije, divan za vjerske poslove, poreze, milostinju, carinu, i donacije. U vojnim operacijama, pored vojnog divana, učestvovala je i šura (vojni savjet).
Јedan vojni savjet bio je za Irak, drugi za Siriju, treći za Libiju.
Autor: dekan Fakulteta beubjensonih nauka Univerziteta u Banjaluci Predrag Ćeranić