Stratfor: Zašto Njemačka ne smije da pusti Grčku iz evrozone?

Za njega su nevjerovatne tvrdnje da grčki izlazak može dovesti do kolapsa evra, jer je Grčka mala zemlja i ne postoji ni jedan razlog zašto bi njeni postupci imali tako dalekosežne posljedice na zajedničku valutu, sem da bi Grčka mogla da postavi presedan za ostatak Evrope, što predstavlja strah Njemačke.

"To se ne bi desilo kada bi ostatak Evrope bio u redu, ali on to nije. Španija, na primjer, ima skoro jednako strašne parametre nezaposlenosti kao Grčka - 23 odsto".

Prema njegovom mišljenju, iluzija je da je situacija u Grčkoj, što je bolji izraz od riječi "kriza", sada kada se toliko dugo razvija - konačno dostigla krajnju tačku.

Fridman smatra da je krajnja tačka trenutak gdje ni Grci ni Nijemci ne mogu da prave više ustupaka, dodajući i da je u samoj Grčkoj krajnja tačka odavno prošlost.

On ukazuje da su plate naročito u državnom sektoru smanjene, nezaposlenost je 26 odsto, a više od 50 odsto mladih ispod 25 godina je nezaposleno, a da se u međuvremenu, jaka ekonomska aktivnost dešava na neoporezovanim ilegalnim tržištima.

"Grci duguju novac institucijama EU i MMF-u, ali niko nikada nije stvarno mislio da su oni mogli da vrate ove kredite. Evropski kreditori - konkretno, Nijemci, koji kontrolišu evropske pregovore sa Grcima - su nedavno dostigli svoju krajnju tačku. Nijemci su moćni, ali krhki", smatra Fridman, prenio je "Kurir".

On ukazuje da Nijemci izvoze oko jedne četvrtine svog bruto domaćeg proizvoda u zonu evropske slobodne trgovine, a sve što prijeti toj trgovini prijeti ekonomiji i socijalnoj stabilnosti Njemačke.

"Cilj Berlina je da se zadrži netaknut ne samo evro, već i zonu slobodne trgovine i moć Brisela nad evropskom ekonomijom", istakao je Fridman.

On kaže da je Njemačka do sada izbЈegavala krajnju tačku krize beskrajnim nizom sporazuma sa Grčkom koje Grci nisu mogli da poštuju. To niko nije ni očekivao, ali je to omogućilo Berlinu da tvrdi da su Grci kapitulirlai pred njemačkim zahtjevima za štednju. Ta navodna kapitulacija je pomogla Njemačkoj da drži u redu druge zadužene evropske zemlje.

Prema riječima Fridmana, za Nijemce, Grčka predstavlja branu, a šta je iza brane je nepoznato, a Nijemci nisu mogli da tolerišu rizik da se brana razbije. Kada bi Grčka radikalno promijenila politiku, a izbjegla ekonomsku i socijalnu katastrofu, onda bi i ostale evropske zemlje mogle da odluče da slijede isti put.

"Zato je Njemačka željela da spriječi bankrot, i da prikaže iluziju grčke saglasnosti. Druga opcija je bila da se pokažu bolne posljedice odbijanja Grčke da nastavi da igra prvu utakmicu", smatra Fridman.

On podsjeća da je Siriza dobila izbore na obavezi da se ublaže mjere štednje, i insistiranju da i povjerioci dijele veći dio tereta dugova, dok je njemački stav da je dužnik moralno odgovoran za dug.

Kako on kaže, iako su Grci bili neodgovorni za bezbrižno pozajmljivanje novca, evropske banke su takođe bile neodgovorne što su dozvolili da ih nadvlada pohlepa.

Fridman ocjenjuje i da bi grčko povlačenje iz evrozone imalo smisla.

To bi stvorilo haos u Grčkoj za neko vrijeme, ali i omogućilo da Grci pregovaraju sa Evropom pod jednakim uslovima. Oni bi plaćali dugove Evropi u drahmama čiju vrijednost utvrđuje grčka Centralna banka, i jednostrano bi mogli da određuju isplate.

Finansijska tržišta bi bila zatvorena za Grke, ali bi oni imali moć valutne kontrole, kao i trgovinskih propisa, okrećući trgovinu od Evrope, na primjer, prema Rusiji ili Bliskom istoku. To baš nije budućnost koja obećava, ali budućnost nije ni situacija u kojoj se Grčka sada nalazi, napominje Fridman.

Bol Grčke zbog povlačenja iz evrozone bi bio ozbiljan. Ali, ako drugi vide Grčku kao preteču događaja, a ne izuzetak, mogu izračunati da bol restrukturiranja jednostranog duga ima smisla i da on vraća Grcima valutu kojoj bar mogu sami da upravljaju.

"Strah povjerilaca je da Grčka može odstupiti od evra, ne zbog institucionalnog kolapsa, već zbog svjesti da suverena valuta može pomoći naciji u problemu", zaključio je Fridman.