Sakib Mahmuljin i Šefik DŽaferović da odgovaraju za zločine
Nekadašnji komandant Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakib Mahmuljin i načelnik Centra službi bezbjednosti Zenica Šefik DŽaferović najodgovorniji su za počinjene zločine nad Srbima iz Vozuće i treba da odgovaraju pred pravosuđem, rekao je nekadašnji komandant Štaba Četvrte ozrenske lake pješadijske brigade Vojske Republike Srpske Zoran Blagojević.
Blagojević je nezadovoljan radom pravosudnih organa u vezi sa počinjenim zločinima nad Srbima u Vozući i odsustvom pokretanja krivičnih procesa, uprkos obimnoj dokumentaciji koja im je u više navrata uručena.
Zbog zločina nad Srbima u Vozući, jedino je osuđen komandant Glavnog štaba takozvane Armije BiH Rasim Delić. Njega je Haški tribunal 15. septembra 2008. godine osudio na tri i po godine zatvora po komandnoj odgovornosti za zločine na području Ozrena i Vozuće u toku 1995. godine.
Prema podacima Kencelarije za traženje nestalih lica Republike Srpske, u obruču Vozuće prilikom izvođenja operacija "Uragan" i "Farz" ostalo je više od 670 vojnika Vojske Republike Srpske i civila, od kojih je 210 preživjelo.
U proljeće 1996. godine iz muslimanskih zatvora u Tuzli oslobođeno je 140, iz Zenice 40, a iz Olova 30 zarobljenih.
Blagojević je upitao zašto DŽaferović nije naredio da svi zarobljeni Srbi budu popisani i tretirani kao zarobljenici u skladu sa međunarodnim konvencijama, podsjećajući na situaciju kada je srpska strana zarobila Smaju Buljubašića tokom izviđanja.
"Smajo Buljubašić je za vrijeme dejstava zadobio prelom potkoljenice. Pozvao sam sanitet da Smaju, nakon što je medicinski zbrinut, odveze u Doboj, iako vožnja traje četiri sata, a drugog saniteta nije bilo", rekao je Blagojević.
Smajo Buljubašić, dodao je on, zahvaljujući tome i danas je živ.
"Tako smo to mi radili, a zašto su oni činili zvjerstva?", zapitao se Blagojević, podsjetivši na slučaj kada su infiltrirane muslimanske snage zaklale dvije starice u Vozući - Koviljku Pašalić i Ranku Pavlović, od kojih su jednoj odsjekli dojku.
Blagojević navodi da su preostali zarobljeni Srbi sprovedeni u logor Kamenica, gdje su ih na najsvirepiji način mučili i ubijali pripadnici odreda "El mudžahid" i domaći muslimani, bez ikakve svrhe, osim zadovoljenja neljudskih i svirepih nagona.
Tretman zarobljenih u kampu bio je surov, ocjenjuje Blagojević, ukazavši na svjedočenja Slobodanke Јović, koja je uspjela da preživi.
Po dolasku u kamp, bila je zajedno sa još dvije srpske žene smještena u izdvojenu prostoriju, a mudžahedini i domaći muslimani su ih tretirali kao "sabine" /kurve/.
U jednom trenutku u objekat je došao vojnik i upitao: "Ko od vas ima oca Miloša Јovića?". Nakon što se javila Јovićeva, uslijedio je odgovor: "E više nemaš pošto smo ga sada ubili".
Blagojević posjeduje spisak lica prema kojem su, po zarobljavanju u logoru Kamenica, ubijena 52 srpska vojnika i civila, dok je prema njih deset surovo postupano u periodu od 17. do 29. septembra 1995. godine.