Ćeranić: Makedonski scenario za Srpsku po najavi Ćamila Durakovića i želji Dragana Mektića
Briga Durakovića za stanje bezbjednosti u Banjaluci bila je više nego providna kao i „omaška“ što se obratio direktoru SIPA i ministru bezbjednosti BiH, kadrovima SDS, a ne Ministarstvu unutrašnjih poslova Srpske, instituciji jedinoj nadležnoj za javni red i mir u Republici Srpskoj.
Ali, kako je okidač za Durakovićevu dušebrižnost bila izjava Vukote Govedarice, lidera SDS, da je spreman „da se pobije u Narodnoj skupštini“, i da se „ništa neće rješavati dok se dobro ne pobijemo u Narodnoj skupštini Srpske“, stvari je lako uvezati. Duraković je znao da se u Banjojluci pripremaju neredi, da su na udaru institucije Srpske, a snage koje bi trebalo da o tome povedu računa, po Durakoviću, treba da dođu iz Sarajeva. Znao je, takođe, da i kavgadžije i „mirovne snage“ dolaze iz SDS, i da sve rade za račun Bakira Izetbegovića i njegove politike.
I dogodilo se. Grupa opozicionih poslanika je nasilno ometala i prekinula rad Narodne skupštine, a jedino neobično je da je „pobunjenike“ predvodio Dragan Čavić, lider NDP, minorne političke partije koju predstavljaju svega dva poslanika, dok ga je Govedarica poput mlađeg brata pratio u stopu.
Shodno odluci predsjednika skupštine Nedjeljka Čubrilovića, poslanici su se povukli u drugu salu, dok su „pobunjenici“ rješenjem udaljeni sa sjednice, te je skupštinsko zasjedanje nastavljeno. Čavić i drugovi pokušali su ući i u tu salu, ali im policija to nije dozvolila.
Iako fizičkog kontakta između poslanika i policije nije bilo, Čavić je apostrofirao Dragana Lukača, ministra unutrašnjih poslova i ispred opozicionara insistirao na Lukačevoj ostavci, a stanje u Srpskoj ocijenio kao „kombinaciju aparthejda u Јužnoj Africi šezdesetih godina i južnoameričkih policijskih hunti iz devedesetih godina prošlog vijeka“. Ako je i od Čavića, mnogo je. Ali, lijepa je to priprema za intervenciju međunarodne zajednice, kojom iz sjene koordiniše Hojt Brajan Јi, autor čuvene kovanice da je „ruski uticaj na Balkanu maligan“.
Kada slušate Čavićeve izjave imate utisak da se radi o liku iz crtanog filma, koji druge nastoji ubijediti u svoju fikciju. Ali, sve što se od Čavića i drugih očekuje jeste da isprovociraju sukobe sa policijom, što bi medijima na Soroševim donacijama poslužilo da stanje u Srpskoj prikažu kao diktaturu, fašizam, ili, kako je to Čavić već rekao u intervjuu za dnevni list Blic – aparthejd. A onda slijede, baš kao u Makedoniji, pregovori kojima bi posredovao Hojt Јi, i tražio da se skupa sa opozicijom formira prelazna vlada, s tim da opoziciji pripada mjesto ministra unutrašnjih poslova (baš tako je bilo u Makedoniji).
Da, ministar Dragan Lukač je barijera koju treba ukloniti, jer je ocijenjeno da je „Dodik neuništiv dok je Lukač ministar policije“. Naime, Lukač je pronalazio lucidna rješenja u nizu kriznih situacija, te su metodi koji su sa uspjehom primijenjeni u Ukrajini i Makedoniji u Srpskoj doživjeli debakl. Prelazna vlada bi dodatno destabilizovala Srpsku a izbori bili održani onda kada bi to „pobunjenicima“ odgovaralo.
Nakon što je Zoran Zaev uz podršku albanskih partija i stranog faktora konstituisao vladu, uslijedila je primjena Tiranske platforme koja se zasniva na dezintegraciji Makedonije. Treba li praviti paralele u Srpskoj i objašnjavati ko igra ulogu Zaeva, i da je osnovni cilj dezintegracija Srpske?
Dobitnik je, u svakom slučaju, Izetbegović. Iako je zaratio sa mnogim političkim faktorima u BiH (sa Draganom Čovićem, liderom HDZ, sa Fahrudinom Radončićem, liderom SBB, sa dijelom poslanika svoje partije koji su se odvojili od SDA), ali i izvan BiH (kriza odnosa sa susjednom Hrvatskom oko gradnje Pelješačkog mosta u kojoj se Izetbegović služi Erdoganovim trikovima), u Srpskoj saveznike nije izgubio.
Јedan od njih, Dragan Čavić, u svom tipičnom maniru zamjene teze, predsjednika Srpske naziva „igračem Zapada“, ali u intervjuu pod nazivom „Strani plaćenici nas nazivaju izdajnicima“, ne uspijeva objasniti kako se onda Dodik našao na američkoj „crnoj listi“. Dodiku spočitava da je na vlast došao 1997. godine uz pomoć tenkova SFOR-a, ali ne objašnjava kako ta „nenarodna vlast“ tako dugo uživa narodnu podršku te već treći put uzastopce pobjeđuje na izborima. Ujedno, javni govor koji Čavić koristi dok iznosi političke stavove na nivou je uličnog žargona.
Ono što zaboravlja jeste da je upravo u vrijeme njegovog predsjedničkog mandata (tada je Čavić bio predsjednik Srpske, a obavljao je i funkciju predsjednika SDS) Visoki predstavnik Pedi Ešdaun žario i palio, mijenjao ustav, nametao zakone, pravio „crnu listu“ na kojoj se samo u jednom danu našlo preko 50 funkcionera SDS. Ljudi su ostajali bez posla, čak i bez ličnih dokumenata. SDS se od Čavićeve vladavine nikada nije oporavio, ali zato Ešdaun, kada god posjeti BiH, pohvali upravo njega, Dragana Čavića.
Šta se može očekivati narednih dana i sedmica? Čavićeva družina neće odustati. Vjerovatno će pozvati pristalice na nova okupljanja s namjerom da se koriste, kako su najavili, „vanparlamentarnim sredstvima političke borbe“. U slučaju većeg okupljanja demonstranata, vrijeđaće i nastojati da isprovociraju policiju. Ukoliko bude zakazana sjednica Narodne skupštine, doći će da bi ometali njen rad i potpuno ga onemogućili, jer žele delegitimizovati instituciju Narodne skupštine.
Ministar Lukač podsjetio je da je SDS u ratu bio narodni pokret i pozvao svoje ratne saborce koji su u SDS da smijene Govedaricu, koji rata nije ni omirisao. Lukač je ukazao da je Govedarica nedostojan da vodi partiju koja je imala važnu ulogu u borbi za opstanak koji je srpski narod vodio u otadžbinskom ratu. Da Lukačev poziv nije prošao bez odziva svjedoči i istup Miće Mićića, gradonačelnika Bijeljine i važnog funkkcionera SDS, koji je osudio primjenu nasilja u političkoj borbi i apelovao na smirivanje tenzija.
No, kada član glavnog odbora SDS-a i Ministar za bezbjednost BiH Dragan Mektić javno izjavi: „Јa sam za makedonski scenario u Republici Srpskoj i ne vidim ništa sporno niti loše u takvom scenariju,“ onda se treba spremiti za još opasnija iskušenja.