Vest Point učio od vojvode Živojina Mišića

Kolubarska bitka je jedna od najsjajnijih pobjeda srpske vojske u Prvom svjetskom ratu, a upisana je tako i na stranicama istorije i u vojnim udžbenicima. Strategija koju je u borbi sa jačim i brojnijim neprijateljem na padinama Suvobora i Maljena primenio Živojin Mišić, postala je model iz kog se mnogo toga može i danas primjeniti u vojsci. Na Katedri za društvene nauke Vojne akademije dobijen je odgovor na pitanje šta je to što je interesantno stranim vojnim školama kada je u pitanju ratna prošlost Srbije. Profesor vojne istorije, potpukovnik Slobodan Đukić kaže da su burni događaji na ovim prostorima dali veliki doprinos ratničkoj teoriji i nauci iz koje stranci i te kako imaju šta da nauče. To se posebno odnosi na Kolubarsku bitku, koja je po mnogo čemu posebna. Pobjeda u ovoj bici je osvojena manervom unazad, što se u ratovanju rijetko događa. Riječ je o sukobu u kom je srpska strana preuzela defanzivnu ulogu. Poslije povlačenja do Kolubare i okolnih planina, uslijedio je kontraudar koji je neprijatelja potpuno paralisao i omogućio nam briljantnu pobedu, objasnio je Đukić. On je istakao i to da značaj operacije dovoljno govori i činjenica da je srpska vojska zarobila čak 42000 austrougarskih vojnika, kao i ogromnu količinu ratne tehnike, municije i opreme. Proboj Solunskog fronta u stranim udžbenicima navodi se kao primjer borbe u kojoj jak motiv može da bude presudan element bitke. Na krilima želje da se što prije vrate u otadžbinu, srpski vojnici poveli su juriš savezničke vojske. Srpski oficiri su se nakon povlačenja preko Albanije, upoznali sa načinom ratovanja na zapadnom frontu i doktrinom “artiljerija osvaja, pješadija zauzima”. Na stranim vojnim školama se ne izučavaju samo pobjede, već i porazi. U tom smislu, vojnoj nauci dragocjena su iskustva iz Aprilskog rata, kada je Vojska Kraljevine Јugoslavije koja je tada imala 1,5 miliona vojnika, pobijeđena za samo 12 dana. Јugoslovenska verzija partizanskog načina ratovanja tokom Narodnooslobodilačke borbe u Drugom svjetskom ratu, potvrdila je da gerilski pokreti otpora mogu biti uspješni ukoliko se vode na domaćem terenu i uz naklonost lokalnog stanovništva.