Licidarski zanat

Licidarski kolači su služili više za gledanje nego za jelo. Neki licidarski kolači, čak uopšte nisu bili za jelo jer su pored brašna pravljeni i od gipsa, da bi bili ljepši i čvršći. Osnovna namjena im je da budu ukras i da se okače oko vrata ili na zid. Zato nije bilo bitno da li su svježi već kako izgledaju. Licidari svoje proizvode prodaju u svojim radnjama ili na vašarima. Djeca su na vašarima željela da im roditelji kupe taj šareni licidarski kolač (bar onaj za jelo). Bili su u obliku: srca, papuče, gitare, krave... Najčešće nisu bili ukusni. Ipak, najpoznatiji kolač u obliku srca je “Licidarsko srce”. To srce, pored raznih ukrasa ima i malo ogledalo. To su momci poklanjali djevojkama na vašarima kao znak svoje simpatije. Od davnih vremena med, brašno i mirišljavi začini čine osnovni sastav mednog tijesta, od kojeg se prave licitarski (liciderski) kolači a zanatlije koji ih prave su licidari. Јoš u starom Egiptu su postojale velike radionice u kojima su se pravili obredni medeni kolači. Prilikom arheoloških iskopavanja piramida, uz sarkofage su se često mogli naći i medenjaci, kao i kalupi za njihovu izradu. Kalupi su bili različitih oblika: životinja, čovjek, oružje… Iz Egipta se zanat prenio u Evropu i to preko Grka i Rimljana. Riječlicitar dolazi od austro-njemačkeriječi “lebzelter”, ali se izvodi od latinske reči libum koja označava žrtveni kolač. Vrhunac licitarskog zanata je bio u doba Austrougarske monarhije. Veliki broj zanatlija, medokolačara, bavio se ovim poslom koji je iziskivao mnogo umješnosti, vremena i truda. Svaki primjerak licitarskog kolača, bilo da je on u obliku životinje, čovjeka ili srca, unikatan je, jer se svaki kolač ukrašava ručno i nikada nema dva ista primjerka. U Srbiji se, osim u Beogradu, ovaj zanat javlja tek u drugoj polovini 19. vijeka. I to kao voskarsko-liciderski. Praktično je prenijet iz Vojvodine gdje je bio razvijen u 18. vijeku. Ova dva veoma različita zanata i po materijalima i po alatima su spojeni potrebama tržišta. Tražnja je bila mala pa su zantlije bili primorane da se bave sa oba zanata. Interesantno je da su se licidarskim zanatom bavili Nijemci a Srbi voskarskim.