Parastos Srbima ubijenim u Čardaku
Na kućnom pragu ubijeno je 26 Srba, a tijela njih devetnaest bila su bačena u masovnu grobnicu pored magistralnog puta Derventa - Doboj. Na tom mjestu prije dvije godine izgrađen je spomen-kompleks.
Vijence na spomenik položili su, osim članova porodica pobijenih stanovnika Čardaka, načelnik opštine Derventa Milorad Simić, predstavnici Skupštine opštine, te boračkih organizacija.
Simić je istakao da su kazne, koje su do sada izrečene za zločine počinjene nad derventskim civilima, zaista male i izrazio razočaranost zbog te činjene.
"Tuga koja je porodice sa Čardaka zadesila tog Vaskrsa dugo će nas pratiti. Ne smijemo zaboraviti šta se dogodilo i ko je to učinio, ali moramo da praštamo, jer to je ljudski", poručio je Simić.
Drago Knežević, predsjednik Udruženja ratnih zarobljenika iz Dervente, koji je i svjedok ovog zločina, naglasio je da su nekadašnji logoraši razočarani činjenicom da obilježavanje 22 godine od stradanja Srba na Čardaku nije uvršteno u kalendar datuma od značaja za Republiku Srpsku.
"Neki postupci protiv onih koji su organizovali i izveli ovaj zločin su pokrenuti, ali, nažalost, Tužilaštvo BiH još nije podiglo optužnice", kaže Knežević.
Emilija Pajić, supruga Mirka Pajića koji je bio zarobljen na Čardaku, a kasnije ubijen u Bosanskom Brodu, kaže da je njen muž ubijen zato što je novinarima rekao istinu.
"On je ceduljicu sa porukom da su u logoru žene i djeca i opisom stanja u kome ih drže ubacio u džep jednom od posmatrača koji su došli da ih obiću. Nakon toga je odveden i poslije tri sata nasilja je ubijen", rekla je Pajićeva.
Pripadnici regularne vojske Hrvatske, potpomognuti paravojnim hrvatsko-bošnjačkim jedinicama iz Dervente upali su 26. aprila 1992. godine u srpske kuće u Čardaku i počinili stravičan zločin nad muškarcima, ženama i djecom. Tog dana nestale su cijele porodice Živković i Lazarević.
Veliki broj onih koji nisu uspjeli da se spasu zarobljen je i odveden u logore u vojnom skladištu Rabić i bivšem Domu ЈNA u Derventi, u kojima su izlagani najsurovijim oblicima torture.
Bivši logoraši pričali su da su prvo razdvojili djecu i žene od odraslih muškaraca, da su žene kasnije pustili, ali su ih silovali i maltretirali, dok su muškarci danima bili zatvoreni u ovim logorima.
Za zločin nad srpskim civilima derventskog naselja Čardak još niko nije kažnjen. Zločin na Čardaku je poslije Sijekovca najveći koji je počinjen u Posavini.
Zbog zločina nad Srbima uhapšenim na Čardaku u SAD je uhapšena Azra Bašić. Bivši logoraši na teret joj stavljaju da je zaklala Blagoja Đuraša iz Čardaka, a zatim ih natjerala da ližu njegovu krv.
Sudski postupak za zločine nad zarobljenima Srbima sa ovog područja vodi se i protiv Nihada Hamzića zvanog "Fric" i braće Derviša i Esada Čavalića, dok je Ivica Vrdoljak pravosnažno osuđen na pet godina zatvora.
