Optimizam - recept za mentalno i fizičko zdravlje
Pesimisti vjeruju da će nepovoljni događaji trajati dugo, da će uticati na sve što rade i da je sve to njihova greška.
I optimistima se dešavaju nepovoljni događaji, ali za razliku od pesimista, oni ih tumače kao privremeno osujećenje sa ograničenim negativnim uticajem.
Optimisti se ne osjećaju krivim za neuspjeh. Kada se suoče sa problemom, doživljavaju ga kao izazov i počinju da ulažu više napora.
Tako ukratko američki psiholog Martin Selidžmen opisuje optimiste i pesimiste, dodajući da različito gledanje na stvari i događaje utiče na zdravlje skoro isto tako nedvosmisleno kao i fizički faktori.
Istraživanja pokazuju da optimisti u manjoj mjeri obolijevaju od infektivnih bolesti, da imaju bolje navike održavanja zdravlja, da duže žive nego pesimisti.
Pesimistička objašnjenja životnih događaja rađaju pasivnost i potištenost, dok optimistička daju energiju.
Dugo osporavani, a potom jedan od citiranijih američkih psihologa Martin Selidžmen, predstavnik takozvane pozitivne psihologije, dugogodišnji profesor na Univerzitetu Pensilvanija i predsjedavajući Američkog udruženja psihologa ‒ svoj višedecenijski naučni rad je posvetio istraživanju načina za postizanje optimističkog stila objašnjavanja životnih događaja.
Najpoznatiji je po definisanju „naučene bespomoćnosti" koja dovodi do pesimizma i depresije a izazvana je realnim životnim iskustvom u kome su subjekti naučili da šta god da urade ‒ nema značaja.
To iskustvo ih je naučilo da i ubuduće, u novim situacijama, u kojima bi njihove aktivnosti imale uticaja na ishod događaja, ništa ne pokušavaju jer su naučeni da očekuju da njihove aktivnosti budu uzaludne.
Selidžmen „pesimistički stil objašnjavanja" smatra jednim od glavnih uzročnika depresije koja danas ima razmjere epidemije.
Međutim, kao što se pesimizam uči, uči se i optimizam.
To znači da i najokorijeliji pesimisti pomoću kognitivne terapije mogu da nauče „optimistički stil objašnjavanja" koji će dovesti do promjene načina razmišljanja a onda, posljedično, i do promene aktivnosti i celokupnog životnog toka i zdravlja.
„Naučeni optimizam ne potkopava osjećaj za vrijednosti niti realistične procjene, već omogućava da se bolje upotrebi mudrost stečena životnim pokušajima. Dobrobitima ovako shvaćenog optimizma nema kraja" ‒ tvrdi Selidžmen.
Odgovoru na pitanje ‒ kako na pravi način upotrebiti mudrost stečenu kroz životne pokušaje i postići sreću i zadovoljstvo kroz samoostvarenje i nalaženje smisla ‒ Selidžmen je posvetio svoje knjige za samopomoć: „Optimistično dijete", „Naučeni optimizam", „Autentična sreća" i druge.
Izvor: RTS