U Skelanima parastos za ubijene Srbe
Predsjednik Boračke organizacije Srebrenica Gojko Simić rekao je ranije da je parastos služen za sve žrtve sa područja bivše opštine Skelani koje su poginule tokom rata, te prislužene svijeće za pokoj duša nastradalih i položeno cvijeće kod Spomen-obilježja. Parastos je služen i u Ćosićima.
Odavanju počasti ubijenim Srbima u Skelanima prisustvovovao je ministar rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske Duško Milunović.
Јake muslimanske snage od nekoliko hiljada vojnika iz Srebrenice, pod komandom Nasera Orića, napale su u zoru 16. januara 1993. godine srpska sela oko Skelana i upale u ovo mjesto na obali Drine.
Muslimanske jedinice upale su u sela prije svanuća, ubijale i klale civile na spavanju u njihovim kućama, pljačkajući i uništavajući sve što su stigle, čime su nastavile etničko čišćenje u Podrinju, započeto još u aprilu i maju 1992. godine napadima na srpska sela Studenac, Gniona, Osredak, Vijogor, a onda i na bratunačka sela Zagoni, Magašići, Ranča...
Tog dana ubijeno je čak 69 stanovnika ovog kraja, a dvije trećine nastradalih bili su civili, među kojima i nekoliko djece.
Ranjeno je 165 mještana. Od 30 zarobljenih polovina nije preživjela mučenja u srebreničkim kazamatima, a njih četvoro još se vode kao nestali.
Stanovnici su tražili spas u povlačenju prema graničnom mostu ka Bajinoj Bašti u Srbiji, dok su neki pokušali spasiti živote preplivavanjem Drine.
Most preko koga se civilno stanovništvo jedino moglo prebaciti u Srbiju bio je pod stalnom mitraljeskom vatrom i postao je srpsko stratište, pa je u pokušaju bjekstva na mostu i u njegovoj blizini nastradalo najviše civila, kao i u talasima hladne Drine.
Najmlađa žrtva bio je petogodišnji Aleksandar Dimitrijević, a njegov brat Radislav imao je 11 godina. Sa majkom Milicom pokušali su pobjeći u Bajinu Baštu, ali su kod graničnog mosta pogođeni kuršumima.
Milenija Mitrović tog 16. januara bila je zarobljena u svom dvorištu sa još šest članova familije. Njenog supruga Radivoja zločinci su zaklali.
"Zarobili su nas i tukli vodeći prema selu Poljak. Tu su me natjerali da nosim vreću opljačkane pšenice do 20 kilometara udaljenog sela Karačići. Tukli su nas i u logoru u Srebrenici gdje sam provela tri sedmice do razmjene", ranije je za Srnu izjavila Milenija, kojoj je od batina bila slomljena vilica i izbijeni svi zubi.
Mitrovićeva priča da su ih u logoru svakodnevno tukli i da nisu dobijali hranu, pa su neki zarobljenici umrli od posljedica torture i gladi.
Gordana Sekulić ubijena je na mostu, a njena dva sina su srećom preživjela i danas žive u Srebrenici sa ocem Mirkom.
Tada maloljetni Cvetko Ristić iz Kušića ostao je bez cijele porodice, kuće i imovine. Ubijeni su mu roditelji, sestra, a bratove posmrtne ostatke još nije pronašao, dok mu je nakon 16 godina obnovljena zapaljena kuća.
Nakon uništavanja više od stotinu srpskih sela i zaselaka u bratunačkoj i srebreničkoj opštini tokom 1992. godine, muslimanske snage sa Orićem na čelu na Božić 1993. godine zauzele su Kravicu i još nekoliko srpskih sela u njenom okruženju počinivši stravičan masakr nad civilnim stanovništvom.
Devet dana nakon Kravice uslijedio je sveobuhvatan napad na Skelane i okolna sela uz učešće više hiljada pripadnika muslimanskih jedinica i, prema Orićevom planu, to je trebalo da bude završni udarac srpskom narodu i njegovo uništenje ili potpuni progon sa prostora srebreničke opštine.
Nastojeći da zatru sve što je srpsko na ovom području, muslimanske snage su tog dana opljačkale i spalile srpska sela Ćosići, Kostolomci, Klekovići, Božići, Blažijevići, Kolari, Zečevići, Kušići, Stajšići, Maltaši, Stublovi, Arapovići, Bujakovići, Liješće, dio srpskih Skelana i još nekoliko sela.
Nisu stigli do Crvice i njenih zaselaka pored Drine i Petriče i to su jedina srpska sela u srebreničkoj opštini koja nisu spaljena u proteklom ratu.
Prije služenja parastosa u Skelanima, cvijeće će biti položeno na spomen-obilježja nastradalim Srbima u Ćosićima i Kalimanićima.
Za brojne zločine koje su muslimanske snage počinile nad Srbima u Podrinju, pa i za ove u Skelanima, ni nakon 26 godina niko nije odgovarao, a nisu bili obuhvaćeni ni optužnicom protiv Orića u procesu koji se nedavno okončao oslobađanjem Orića u Sudu BiH.