Osam decenija crkve Svetog Ilije u Miljevini
Krsna slava obilježena je liturgijom, litijom i obredom lomljenja slavskog kolača, nakon čega je uslijedilo narodno veselje - čuveni teferič u Miljevini, jedan od najvećih crkveno-narodnih sabora u gornjem Podrinju.
Crkvu Svetog proroka Ilije na uzvišenju iznad Miljevine, na Ilindan 1939. godine, osveštao je mitropolit dabrobosanski Petar Zimonjić, koji je samo dvije godine kasnije mučenički postradao od ustaša u Drugom svjetskom ratu.
Kum hrama bio je Simo Miletić iz sela Štović.
Za vrijeme Drugog svjetskog rata, miljevinska crkva dijelila je stradanje srpskog naroda, a Italijani su je jedno vrijeme koristili kao konjušnicu.
U maju 1945. godine, nakon zvaničnog završetka rata, Crkva je bila svjedok stradanja više hiljada mladih vojnika Јugoslovenske vojske u otadžbini iz Srbije, koje su pripadnici nove komunističke vlasti bez suđenja pobili u blizini crkve i bacili u jamu Ponor.
Paroh miljevinski Ljupko Medović kaže da je ova crkva stradalna, kao što je i narod u ovom kraju stradao, posebno u Drugom svjetskom ratu.
- To se vidi i na ikonostasu naše crkve, koji je početkom Drugog svjetskog rata izboden noževima i bajonetima. Iako je ikonostas ustakljen te povrede na ikonama se i danas vide - rekao je paroh Medović.
U Crkvi Svetog Ilije u Miljevini nalaze se mošti sveštenomučenika Budimira Sokolovića, koji je ubijen 1945. i bačen u jamu Ponor.
Mošti su otkopane prije 15 godina, oprane u vinu i položene u mermernu škrinju.
Zajedno sa moštima, potpuno očuvani, iz zemlje su poslije 64 godine, izvađeni i crkvena knjiga Trebnik, sveto miro i drveni krst sveštenika.