Sveti Vasilije Veliki - biser Crkve Hristove

Sveti Vasilije Veliki jedan je od najznačajnijih svetih otaca u istoriji Crkve. Kao mlad napustio je rodni grad otišavši da se školuje u Atinu, u periodu između 351. i 356. godine, gdje je učio filozofiju, gramatiku, retoriku, astrologiju, fiziku i ostale nauke toga vremena, kod čuvenog učitelja Evula.

Pored njega je imao i druge učitelje - Himerija i Proeresija. Školski drugovi su mu bili Grigorije Bogoslov, Јulijan, kasnije car otpadnik i Livanije sofist.

Sveti Vasilije Veliki je biser Crkve Hristove, neprocjenjive vrijednosti. On blista kroz vijekove kao savršeni monah i episkop, oblagodaćeni bogoslov, nepokolebljivi borac za vjeru pravoslavnu, uvodilac mira i sabornog života u Crkvi, čuvar njenog kanonskog poretka, ustrojitelj Svete liturgije i bogosluženja crkvenog i uzorni pastir ljudskih duša.

Smatra se osnivačem opštežiteljne monaške tradicije u istočnom hrišćanstvu. Ubrzo nakon smrti proglašen je za svetitelja.

Sedmi dan nakon praznika Rođenja Hristovog pravoslavni Srbi nazivaju Mali Božić.

Smisao svih praznika za hrišćane sastoji se u tome da se oni obilježe molitveno, učešćem u Svetoj liturgiji te pristupanjem Svetoj tajni pričešća. Tako je i sa Novom godinom, koja za hrišćane, osim novog kalendarskog početka, označava ponovni početak borbe sa samim sobom i sopstvenim slabostima.