Јovan Cvijić posvetio život proučavanju Srbije i Balkana
Veoma su značajni njegovi radovi o morfologiji i hidrografiji Dinarskog krša i drugih kraških predjela, tektonici i glacijaciji planina Balkanskog poluostrva, studije o Јadranskom primorju, balkanskim kotlinama i poljima, Šumadiji i Panonskom basenu i o migracijama jugoslovenskih naroda.
Odigrao je izuzetnu ulogu kao savjetnik srpske delegacije na mirovnim pregovorima u Parizu poslije Prvog svjetskog rata.
Njegova najpoznatija djela su: "Osnove za geografiju i geologiju Makedonije i Stare Srbije" /tri toma/, "Antropogeografski problemi Balkanskog poluostrva", "Balkansko poluostrvo i južnoslovenske zemlje", "Geomorfologija" /dva toma/, "Etnogeografske karte jugoslovenskih zemalja", "Geografska karta Јugoslavije", "Govori i članci" /četiri toma/.
Čitav život posvetio je proučavanju Srbije i Balkanskog poluostrva, putujući skoro svake godine po Balkanu.
Osim čisto geografskih proučavanja, bavio se i geologijom /geomorfologijom, tektonikom, paleogeografijom, neotektonikom/. Njegova monografija o karstu izazvala je veoma povoljne ocjene u evropskim naučnim krugovima, a pristupna akademska besjeda o strukturi i podjeli planina Balkanskog poluostrva na osnovu geološko-tektonske građe proslavila ga je kao prvog južnoslovenskog geotektoničara.
Cvijić se bavio i proučavanjem balkanskih psiholoških tipova. Ono što karakteriše njegov naučni rad jeste uticaj klime i reljefa na građu /morfologiju/ čovjeka, naglašavajući praktično među prvima da je čovjek ekosenzibilno biće.
Prilikom osnivanja Beogradskog univerziteta 1905. bio je među prvih osam redovnih profesora koji su zatim birali ostali nastavni kadar, jer tada su svi profesori i saradnici ukinute Velike škole stavljeni na raspolaganje.
Osnovao je Geografski zavod Filozofskog fakulteta 1893. godine i bio njegov upravnik od osnivanja do 1927. godine. Zajedno sa grupom geografa i prirodnjaka osnovao je Srpsko geografsko društvo 1910. u Beogradu.
Bio je predsjednik ovog društva od osnivanja do svoje smrti. Bio je dva puta rektor Beogradskog univerziteta 1906/1907. i 1919/1920. godine.
Postao je naučnik svjetskog glasa i dobio je mnoga priznanja. Dopisni član Srpske kraljevske akademije postao je 5. februara 1896, a redovni član 4. februara 1899.
Postavljen je ukazom za predsjednika Srpske kraljevske akademije 12. aprila 1921. godine.
Bio je dopisni član Akademije nauka SSSR, Јugoslovenske akademije nauka i umjetnosti, Učenog društva Parnasos /Atina/, počasni doktor Sorbone i Češkog univerziteta /Prag/. Bio je počasni član mnogih geografskih, etnografskih, prirodnjačkih i drugih društava širom svijeta /Petrograd, Budimpešta, Bukurešt .../.
Bio je nosilac engleske, francuske i američke medalje za naučne radove.