Trebinje: Generacije Višnjića stasavale uz zvuke gusala

U Hercegovini gusle nisu samo muzički instrument, one su istorija, ponos, vrijedan porodični imetak.

Zato se čuvaju na zidu uz ikonu i kandilo i prenose sa koljena na koljeno, baš kao i predanja o životu i borbama Srba za slobodu od Kosova do danas, opjevana desetercem, snažnim glasom uz gudalo.

- Guslam od malena. To je naša porodična tradicija. Prve gusle sam dobio od djeda kao poklon, to su bile male dječije gusle. Poslije sam bio zainteresovan za taj instrument, jer mi je djedova želja bila da ja, kao najmlađi unuk, nastavim da sviram. Učio sam od strica svirati iz Vukove pjesmarice - kaže Mitar i dodaje da su za uspjeh potrebni volja i trud.

Uz gusle se lijepo pjeva i o ljubavi, onim teškim i neuzvraćenim, ali i onima sa srećnim krajem.

Ipak, kaže Mitar kad sprema numeru za neko takmičenje ili javni nastup, bira rodoljubive stihove. Do sada je nastupao širom Srpske i regiona, gdje se gusle njeguju i vrednuju kao tradicija.

U domu Višnjića gusla se svakog dana, a na velike praznike, obavezno. Nakon starsne sedmice, posta i molitvenih dana, Višnjići Vaskrs dočekuju na litrugiji, a potom proslavu nastavljaju u porodičnom domu.

Ove godine, zbog vanrednog stanja i ograničenja, pomolili su se kod kuće, gdje su se najuži članovi porodice okupili oko svečarske trpeze.

Mitru je sedamnaest godina, i planira da šta god bude radio u životu, od gusala ne odustaje. Nastojaće, kaže, da tradiciju prenese dalje, kako bi gusle od javora uvijek u domu Višnjića imale posebno mjesto. I da bi se uz njih pjevalo, slavilo, živjelo.