Služen pomen za 24 Srba iz Ratkovića ubijenih prije 29 godina
Cvijeće su položile delegacije opštine Srebrenica i boračkih organizacije iz Srebrenice i Bratunca i srebreničke Opštinske organizacija porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila.
Većina ubijenih bili su civili, među kojima i šest starih i bolesnih žena, koje su muslimanske snage iz Srebrenice i okoline masakrirale i pobile na današnji dan 1992. godine.
Parastos je služen kod spomenika koji su svojim stradalim srodnicima i komšijama podigli preživjeli mještani. Oni su i danas, kao i svake godine na današnji dan, došli iz raznih krajeva Republike Srpske i Srbije da odaju poštu srodnicima i komšijama, pokažu da ih ne zaboravljaju i da čekaju pravdu za zločin koji je ovdje počinjen, a za koji još niko nije odgovarao.
Za ratni zločin nad Srbima u Ratkovićima bili su optuženi Ibro Јakubović i Huso Salihović, ali ih je Okružni sud u Bijeljini oslobodio obrazlažući takvu odluku nedostatkom pouzdanih dokaza da su oni počinili zločin.
Obilježavanje 29 godina od stradanja ovog sela i njegovih stanovnika prilika je da se preživjeli Ratkovićani okupe i druže, istina u sve manjem broju, barem jednom u godini, jer još nemaju uslova za povratak budući da im kuće nisu obnovljene i da je tek počela izgradnja puta do ovog sela oko 40 kilometara udaljenog od Srebrenice.
Rijetki preživjeli Srbi prisjećaju se da je oko 4.30 časova počela pucnjava, urlikanje i lupanje nekim metalnim predmetima sa svih strana oko sela. Pričaju kako su čuli uzvike "Alahu, egber", "Hvataj ih žive", "Kolji redom - štedi municiju"...
Zahvaljujući jutarnjoj magli i dobrom poznavanju terena određeni broj stanovnika uspio je da se sakrije i spasi od sigurne smrti gledajući iz šipražja, skriveni za razne zaklone kako muslimanski vojnici ubijaju njihove članove familije i komšije, pljačkaju i pale imovinu.
O tome šta su vidjeli i čuli rijetki preživjeli spremni su da svjedoče, jer za ovaj, kao i za sve ostale zločine počinjene nad Srbima u srednjem Podrinju niko nije kažnjen.
Broj očevidaca se smanjuje, jer umiru i pitanje je da li će neko od preživjelih dočekati da Tužilaštvo i Sud BiH procesuiraju nekog počinioca zločina u Ratkovićima.
Milena Stanojević pobjegla je u obližnji šumarak i, zahvaljujući sumraku i magli, ostala živa. Na kućnom pragu ubili su joj muža Stanoja, a oca Obrena Bogićevića zaklali pred kućom.
Prema njenim riječima, pucali sa svih strana, kada su ušli u selo, počeli su da kolju, pljačkaju i pale sve što su stigli, one koje su zatekli u kućama ubili su ih i zapalili.
Mještani koji su se zahvaljujući sumraku uspjeli sakriti slušali su užasne krike i jauke srodnika i komšija koje su klali, sjekli i ubijali tupim predmetima.
Mještani Ratkovića ne vjeruju u pravosudne organe BiH i ističu da počinioce zločina jedino može stići Božija pravda.
Predstavnici Boračke i Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Srebrenice ukazuju na opstrukciju Tužilaštva i Suda BiH kada su u pitanju predmeti zločina nad Srbima.
- Sramota je za pravosuđe BiH da za 29 godina još niko nije kažnjen za ubistva civila ovdje u Ratkovićima kao i za ostale masovne zločine počinjene nad srpskim civilima u srebreničkoj opštini, gdje su muslimanske snage počele etničko čišćenje u aprilu 1992. godine, uništavajući i ubijajući sve što je srpsko - rekao je Srni Branimir Kojić, predsjednik Organizacije porodica zarobljenih, nestalih i poginulih Srba.
Prema riječima mještanina Milana Stanojevića, u Ratkovićima je od predratnih 60 kuća i oko 300 stanovnika obnovljeno samo osam kuća, u selu stalno živi samo jedan čovjek, a povremeno još nekoliko osoba u toku ljetne sezone.
Te kuće obnovljene su sredstvima Vlade Republike Srpske.
Milanu je na današnji dan poginuo brat Nikola, a ranjena snaha Radenka koja je za tri dana uspjela da se kroz šumu izvuče do Fakovića u bratunačkoj opštini i preživi masakr.
Da je tu postojalo veliko selo svjedoči još poneka zidina koja nije potpuno zarasla u šiblje i ostrugu, djelimično obnovljeno seosko groblje kao i spomenik podignut stradalim mještanima.
Ratkovići su na današnji dan 1992. godine potpuno spaljeni i uništeni.
Јake muslimanske snage, u ranu zoru 21. juna 1992. godine, sa više strana su upale u udaljeno srebreničko selo Ratkoviće ubijajući nezaštićene civile, pljačkajući i paleći sve što su zatekli.
U ovom selu, naseljenom malobrojnim staračkim domaćinstvima, muslimanska vojska svirepo je ubijala žene, starce, slijepe i gluvonijeme, a potom ih spaljivala u njihovim kućama.