Kalabić: Zatiranje tragova o srpskom stradanju - istorijska perverzija

Kalabić je objasnio da su taj projekat prevashodno sprovodili jugoslovenski komunisti predvođeni Јosipom Brozom Titom, koji je kao austrougarski kaplar bio učesnik u genocidnom pohodu na Srbe u Podrinju i Mačvi, ali i drugi, vođeni motivom da se prećuti da su žrtve stravičnih austrougarskih zločina pripadale srpskom narodu.

- O tome najupečatljivije svedoči spomen-tabla postavljena na mestu nekadašnjeg logora Nežider kod Beča. Ta tabla predstavlja istorijsku perverziju, jer se na njoj ne pominje ime naroda koji je tu stradao, iako je reč o 10.000 Srba koji su podlegli u tom mučilištu od ukupno 15.000 logoraša, koliko ih je bilo zatočeno - rekao je Kalabić.

U LOGORIMA STRADALO 200.000 SRBA

On je ukazao da se i među samim Srbima tek posljednjih godina preduzimaju koraci da se oživi sjećanje na žrtve i na razmjere zlodjela Austrougarske, jer se na stratištima odaje počast žrtvama, a podižu se i spomenici kao svjedočanstva srpskog stradanja.

Međutim, kako objašnjava Kalabić, polaganje vijenaca žrtvama i podizanje spomenika na stratištima, koliko god bilo pozitivan iskorak, nije dovoljno da se skine talog sa naslaga zaborava i sistematskog umanjivanja i ponižavanja žrtava, zbog kojeg jako mali broj ljudi zna da je Austrougarska odmah posle napada na Srbiju formirala prve koncentracione logore u Evropi, i to za Srbe.

- Tih logora bilo je 300, a u njima je stradalo 200.000 Srba. Naša javnost, da ne govorim o školskim udžbenicima, to uopšte ne pominje, a da ne govorim o tome kako loše stoje stvari u smislu jednog sistematskog podsećanja na te strahote - ukazao je Kalabić.

Osim toga, Kalabić je napomenuo da bi istoriografija morala da stavi na svoje mjesto činjenicu da su Srbi doživjeli prvi genocid, počinjen od austrougarskih regularnih trupa na području Mačve i Podrinja, što bi stalno trebalo ponavljati.

Govoreći o austrougarskim logorima za Srbe, Kalabić je naglasio da su najpoznatiji bili u Aradu, u kojem je ubijeno 4.300 ljudi i u Doboju, gdje je skončalo 12.000 civila i 700 djece.

Upravo to, smatra Kalabić, pokazuje da Austrougarska svoj genocidni pohod na Srbe nije izvršila samo na teritoriji ondašnje Kraljevine Srbije, nego i na svim prostorima pod njenom okupacijom na kojima je živio srpski narod, prvenstveno na teritoriji BiH.

On je podsjetio da su Srbi iz BiH odvođeni u Doboj, ali i u koncentracione logore daleko od rodnog kraja poput Arada, gdje je najveći broj zatočenika bio sa šireg područja Sarajeva, ali i iz Srema, Braničeva i drugih krajeva.

- Tvrđava u Aradu u stvari je jedno groblje na teritoriji današnje Rumunije, gde je stradalo više od 4.000 Srba. Za tu tvrđavu slobodno možemo reći da je grad mrtvih Srba u ovom rumunskom gradu - uvjeren je Kalabić.

Prema njegovim riječima, izuzetno ozloglašen i surov bio je i logor u Doboju, jer je u njemu bilo zatočeno oko 46.000 Srba, od kojih je više od četvrtine ubijeno.

- Mogu da kažem da je spomenik podignut u Doboju jedan od najprimerenijih spomenika i spomen-obeležja koja mi uopšte imamo za naše žrtve u Prvom svetskom ratu, jer je na njegovom vrhu krst i tačno se zna da su žrtve bili Srbi - ocijenio je Kalabić.

On je ukazao da to nije slučaj sa drugim mjestima na kojima su bili austrougarski logori za Srbe, poput Јindrihovica na teritoriji današnje Češke.

- To je jedno od naših najvećih stratišta iz Prvog svetskog rata posle vojničkog groblja u Solunu, jer je u Јindrihovicama stradalo 7.100 Srba. Kao i u Nežideru kod Beča, gde se ne pominje postradali narod, ni u Јindrihovicama nema natpisa da su tu stradali Srbi, nego Јugosloveni, što je zaista neoprostivo - smatra Kalabić.

Kako kaže, sličnih primjera je mnogo, a jedan od njih je Mauthauzen, koji je bio logor za Srbe i u Prvom i u Drugom svjetskom ratu, ali je na tom stratištu tek nedavno podignuta spomen-kapela, koju je osveštao Njegova svetost patrijarh srpski Porfirije.

ISPRAVITI VELIKU ISTORIЈSKU NEPRAVDU

Kalabić ovakav način tretiranja u podizanju spomen-obilježja srpskim logorašima u Prvom svjetskom ratu dovodi u direktnu vezu sa dolaskom na vlast režima koji je predstavljao Јosip Broz Tito.

- Razlog za to je što je Tito u Prvom svetskom ratu bio u austrougarskoj vojsci u činu kaplara u ozloglašenoj 42. domobranskoj ili vražjoj diviziji, kako su je zvali, koja je počinila najveći zločin u Mačvi i Podrinju, a koji se, prema rečima doktora Arčibalda Rajsa, po svemu može tretirati kao genocid - naglasio je Kalabić.

On smatra da je na generacijama Srba da se izbore za istinu i pravdu kada je riječ o Prvom svjetskom ratu i u spomeničkom pogledu i u svim drugim aspektima, a prvenstveni zadatak nacije je da sazna mnogo više o srpskim stratištima od onog što joj je do sada bilo dostupno.

- Naročito je važno da istina o stradanju našeg naroda u Prvom svetskom ratu uđe u udžbenike kako bi najmlađi Srbi mogli da spoznaju šta se dešavalo i preduzmu nešto da se velike nepravde prema našem narodu isprave - istakao je Kalabić.