Prognani Krajišnici počeli novi život, ali se s tugom sjećaju izbjegličke kolone (VIDEO)
Glumica Maja Kolundžija Zoroe u "Oluji" je morala da napusti rodni Knin. Punoljetstvo, 18. rođendan, 5. avgusta, dočekala je u izbjegličkoj koloni na Petrovačkoj cesti. Umjesto po veselju, sjeća ga se po strahu i neizvjesnosti.
- Čuješ poneki jecaj, dozivku, bol, pita se – gde je, jesi li ih vidio, jesi li čuo – nije bilo mobilnih telefona, ti krici i slike mi se vraćaju u flešbekovima. Kao da te neko ogrebe - rekla je izbjeglica iz Knina Maja Kolundžija Zoroe.
U koloni je iz Dvora na Uni izašla i Radmila Krstić, ne znajući da joj je otac ubijen.
- Taj put je bio dug, težak, bolan, non-stop u okretanju tražeći ga, prepoznavajući ga. I dan-danas mislim da ga još uvijek negde mogu naći - rekla je Krstićeva.
Spasavajući živu glavu, Krajišnici su u trenu ostali bez svega – bez najbližih, bez imovine, bez zavičaja. Prema podacima UN, u prve dvije ratne godine iz urbanih sredina je protjerano više od 250.000 Srba. Oluja je bila završetak tog procesa.
- Oluja bila najveći ratni zločin na ovim prostorima i u Evropi poslije Drugog svjetskog rata s jedne strane, ali i završni čin etničkog čišćenja srpskog naroda sa područja današnje Hrvatske - naveo je predsjednika Saveza Srba iz regiona Miodrag Linta.
- Oluja je samo kruna i završetak tog planiranog projekta još iz Nezavisne Države Hrvatske – Hrvatska bez Srba, što ona danas praktično i činjenicom i jeste - dodao je predsjednik Koordinacije udruženja izbjeglih i raseljenih u Srbiji Milan Žunić.
Da Oluja nije bila nikakva oslobodilačka i odbrambena akcija, kako je Zagreb želi predstaviti, govore i podaci o ubijenim i nestalima, od kojih su ogromna većina bili civili starije životne dobi.
- 1.903 žrtve smo do sada evidentirali, od toga je 1.246 civila ili 65 odsto od ukupnog broja žrtava, među njima je 643 žene - rekao je direktor Dokumentaciono-informacionog centra "Veritas" Savo Štrbac.
Krajišnike boli i to što se ne rješava pitanje nestalih i što za srpske žrtve nema sudske pravde.
- Za sve te ratne zločine do sada su pred hrvatskim sudovima osuđena samo dvojica pripadnika Hrvatske vojske i – da apsurd bude još veći – jedan od njih je etnički Srbin, a drugi je etnički Albanac - dodao je Štrbac.
Prognani Krajišnici kažu da je "Oluja" – zločin koji traje, jer do danas ne mogu da vrate svoja prava i riješe probleme. 40.000 otetih stanarskih prava i 10.000 miniranih srpskih kuća samo su vrh ledenog brijega.
- Oteto je oko milion katastarskih parcela poljoprivrednog zemljišta, imamo primjer uzurpacije, nezakonite sječe šuma, imamo takođe velike probleme vezano za otimanje građevinskog zemljišta, desetine hiljada ljudi ima problem sa radnim stažom, imali smo preko 50.000 penzionera kojima se duguju zaostale, a neisplaćene penzije - istakao je Linta.
Svake godine u Hrvatskoj se bilježi između 300 i 400 slučajeva napada na Srbe i njihovu imovinu, a sada im prijeti i oduzimanje zemlje.
- Znamo da smo bili katastarski vlasnici zemlje, ali većina te zemlje nije bila upisana u sudske knjige i sada oni pod firmom sređivanja tih knjiga vrše oduzimanje zemlje, prevode ih opštinama, opštine daju drugima – to se svakako može podvesti pod cementiranje etničkog čišćenja - naveo je generalni sekretar Udruženja Srba iz Hrvatske Milojko Budimir.
Prognani Krajišnici kažu da se život mora nastaviti dalje, ali da se istina o srpskim stradanjima mora prenijeti i novim pokoljenjima.