Macut: U duhu Majske skupštine budimo sabrani oko zajedničkih ciljeva
Macut je istakao da je Majska skupština iz 1848. godine jedan od najvažnijih događaja u novijoj istoriji srpskog naroda, kada su se u sjenci velikih evropskih previranja i revolucionarnih talasa, preci sabrali u Sremskim Karlovcima ne radi konfrontacije, već radi očuvanja identiteta, slobode i sopstvenih prava.
On je istakao da, proglasivši vojvodstvo Srbije, Srbi nisu tražili tuđe nego su samo branili svoje gdje su vijekovima živeli i to je bio vapaj za ravnopravnošću i zahtjev za uvažavanje srpskih zahtjeva, saopšteno je iz Vlade Srbije.
- Majska skupština nije bila poziv na rat, ona je bila posljednji poziv za mir, dogovor i uvažavanje. Umjesto toga, uslijedio je napad na Sremske Karlovce, i početak herojske odbrane koja je tražila velike žrtve, ali koja je i izrodila vanredne primjere junaštva i hrabrosti - naveo je Macut.
On je ukazao da je žestina otpora bila ubjedljiv dokaz ljubavi srpskog naroda prema svome srpskom imenu i porijeklu.
- Iz te borbe dobili smo važan nauk za buduća pokoljenja, da bez jedinstva nema opstanka, da nam niko sa strane neće darivati slobodu i napredak. Učeći na tom primjeru mi danas svjedočimo da se nalazimo u vremenu najboljih mogućih srpsko-mađarskih odnosa - naveo je Macut.
Premijer Srbije poručio je da je danas, više nego ikad, potrebna takva mudrost i sjećanje, ali ne kao teški teret prošlih dešavanja već potencijal na kojem se mogu graditi mostovi pomirenja i saradnje.
On je ukazao da je potrebno jedinstvo, ne protiv nekoga, već u korist svih, i snaga da se nastave reforme u društvu i zaustave podjela i mržnja kako bi sačuvali mir i suverenost.
- Neka nam Majska skupština bude stalni podsjetnik - ne samo na ono što je nekada bilo, već na ono što moramo biti. Majska skupština treba da bude simbol našeg narodnog sabranja i riješenosti da budemo slobodni i svoji. Živjela Srbija! - poručio je Macut.
Na Majskoj skupštini 13. i 15. maja 1848. godine u Sremskim Karlovcima su predstavnici Srba iz Austrijskog carstva odlučili da proglase Srpsku Vojvodinu, koja je definisana kao samoupravna srpska oblast.
Za srpskog vojvodu izabran je pukovnik Stevan Šupljikac, dok je karlovački arhiepiskop i mitropolit Јosif Rajačić proglašen za srpskog patrijarha.
Na skupštini je iskazana vjernost austrijskom caru, a bečkom dvoru je upućen zahtjev za potvrdu skupštinskih odluka.