"Kosovo je Srbija" orilo se u francuskom Senatu
Senator Duroks je podsjetio da je jedina politička snaga u Francuskoj koja se protivila NATO agresiji 1999. godine bio Nacionalni front. Događaj je okupio veliki broj visokih zvanica iz političkog, akademskog, diplomatskog i vjerskog života Francuske.
Među zvanicama su bili episkop zapadnoevropski Јustin, Bojana Kondić Panić, ambasadorka BiH, Anđelka Šimšić, prvi konzul Srbije, Tomislav Ćirić, vojni izaslanik Ministarstva odbrane Republike Srbije, Vesna Filipović-Nikolić, ministar savjetnik Ambasade Srbije u Francuskoj, Aleksandra Popović, član srpske delegacije pri UNESK-u u Parizu.
Bili su tu i francuski senatori, poslanici u francuskoj Skupštini među kojima Žulijen Limongi, zatim predsjednici opština, izabrani zvaničnici, predstavnici udruženja, prijatelji Srbije među kojima najistaknutiji Žan-Lin Lakapel, bivši poslanik Evropskog parlamenta.
Senator Durox je naglasio važnost istorijskog srpsko-francuskog prijateljstva, uz konstataciju da se Francuska ogriješila o Srbiju kada je tokom proslave Dana pobjede 11. novembra 2018. u Parizu predsjednik Aleksandar Vučić bio postavljen po strani. Taj čin nazvao je sramotnim, ali je istakao da "pravo srpsko-francusko prijateljstvo nadilazi političke greške i da je ono uzvišeno i vječno".
Aleksis Trud je govorio o vjekovnim vezama između srpskog i francuskog naroda, počevši od kraljice Јelene Anžujske, preko savezničkih odnosa u Prvom svjetskom ratu, do savremenih političkih odnosa.
On je posebno je istakao doprinos Ipolita Mondena, francuskog oficira i ministra vojske Kraljevine Srbije i podsjetio na izjavu bivšeg predsjednika Francuske Fransoa Miterana koji je rekao da "dok je on predsjednik – rat protiv Srba se neće voditi".
Ugledni filozof i profesor Danijel Salvatore Šifer govorio je o svojoj ličnoj povezanosti sa srpskim narodom:
- Nikada nisam bio na strani Srba – već na strani istine, a istina je bila na strani Srba.
On je podsjetio je da je tokom NATO bombardovanja ranjen na Kosovu i Metohiji, čime je platio cijenu svoje lojalnosti istini. Zatim se kritički osvrnuo na francusku ulogu u ratovima devedesetih godina, govoreći iz srca i sa dubokom emocijom.
Novinar i predsjednik udruženja "Svi Srbi u Parizu", Saša Pešić, govorio je o ulozi srpske dijaspore u francuskom društvu. Njegov govor na francuskom jeziku bio je omaž višeslojnom identitetu Srba u Francuskoj:
- Srpska dijaspora u Francuskoj savršeno ilustruje da je moguće ostati vjeran svojim korijenima, a istovremeno u potpunosti prigrliti drugu otadžbinu.
Pešić je govorio o migracionim talasima u Francusku, ulozi Srpske pravoslavne crkve u toj zemlji, ali i Srba intelektualaca, umjetnika. Govoreći o političkoj emigraciji, posebno se osvrnuo na mlade političke snage porijeklom iz Srbije.
- Iznad brojeva, govora i generacija, ostaje istina koju vreme ne mijenja: između Francuske i Srbije postoji rijetka veza rođena u rovovima rata, odrastala u amfiteatrima znanja i sazrela u srcima naroda. Ta veza nije savez slučajnosti, već bratstvo duše, kovano žrtvom, povjerenjem i uzajamnim poštovanjem. To su ona prijateljstva koja istorija slavi, koja narodi njeguju i koja će budućnost nastaviti – jer se ne zasnivaju na interesu, već na lojalnosti i zajedničkom idealu slobode - zaključio je Pešić i na samom kraju dodao:
- Živjela Francuska! Živjela Srbija! Živjela Republika Srpska! Živjelo besmrtno prijateljstvo između naša dva naroda! Kosovo je Srbija"!