Nuždić: U Podrinju su stradali i Srbi 1992. godine
- Kada se radi o zločinima nad Srbima, pravosuđe i takozvana međunarodna zajednica zatvaraju oči. Za njih ne postoje ubijeni, unakaženi i zarobljeni Srbi Zalazja. Za njih ne postoji ni sudija Slobodan Ilić ni medicinska sestra Radivojka Milanović - rekao je Nuždić Srni.
Nuždić ističe da je Zulfo Tursunović umro kao slobodan čovjek, a Hag i Sud BiH smatraju da ne postoji bilo kakva krivica Nasera Orića za ovaj, ali ni za bilo koji drugi zločin.
On je podsjetio da je nakon što je ubijen poslanik Goran Zekić srpski narod srebreničkog kraja osjećao nemir i strah, ističući da su u takvoj atmosferi, koja je stvorena planski i sistematski, napadnuti Zalazje i Sase.
- Prvi napad izvršen je 8. juna, a zatim, po ustaljenoj praksi iz vremena NDH, na hrišćanski praznik Petrovdan, 12. jula, izvršen je glavni napad -ističući da su u ova dva napada ubijena najmanje 52 lica.
On je rekao da je Republički centar kroz Atlas zločina dokumentovao ovaj zločin kako se ne bi zaboravilo.
- Pravosudne pravde za Srbe nema, te smo mi u Centru ostavili neizbrisiv trag kao opomenu o stradanju našeg naroda - zaključio je Nuždić.
U Zalazju u opštini Srebrenica danas će biti obilježene 33 godine od stradanja 69 srpskih civila i vojnika u ovom selu i u Sasama, kao i u Biljači i Zagonima na području Bratunca.
Osim 69 poginulih i velikog broja ranjenih, tog tragičnog Petrovdana nestala su 22 Srbina. Od 22 nestala, 10 je slučajno pronađeno i ekshumirano 10. juna 2011. godine iz masovne grobnice na Zalazju, prilikom traženja nastradalih Bošnjaka.
Posmrtni ostaci stradalih su poslije više od godinu identifikovani i sahranjeni na Petrovdan 2012. godine, dok je dvoje ekshumirano, identifikovano i sahranjeno ranije.
Deset nestalih još nije pronađeno i njima se gubi trag u logoru u bivšoj srebreničkoj policijskoj stanici. Od zarobljenih niko nije preživio i niko nije odgovarao za njihova ubistva.