REHABILITOVAN MINISTAR DVORA KARAĐORĐEVIĆA

Sud je usvojio zahtjev za rehabilitacijom, koji je podnijela njegova kćerka Olga Antić Šahurski, i utvrdio da je Antić 1949. godine osuđen kao žrtva progona i nasilja iz političkih i ideoloških razloga, pa je ukinuo zatvorsku kaznu od 15 godina i poništio oduzimanje imovine i građanskih prava. Viši sud je u svojoj odluci o rehabilitaciji ocijenio da je nekadašnji Okružni sud za grad Beograd osudio Antića samo zato što je bio ministar Dvora Karađorđevića, a ne zbog konkretno počinjenog krivičnog djela. U odluci o rehabilitaciji se navodi da prilikom suđenja Antiću nisu poštovana njegova građanska prava, kao ni pravo na odbranu i pravo na korišćenje pravnog lijeka, a sve je učinjeno iz ideoloških i političkih razloga. Antić je presudom Okružnog suda za grad Beograd 1949. godine proglašen krivim zbog izvršenja zločina izdaje domovine i osuđen na kaznu zatvora od 15 godina i na kaznu konfiskacije cjelokupne imovine u korist države. Njemu su bila oduzeta i sva građanska prava, kao što su biračko pravo, pravo na sticanje i vršenje funkcija u društvenim organizacijama i udruženjima, pravo javnog istupanja, pravo nošenja počasnog zvanja, ordena i odlikovanja, pravo na državnu ili drugu javnu službu, te pravo na penziju u trajanju od pet godina. Antić je bio ministar Dvora vladarske kuće Karađorđević od 1932. godine sve do puča 27. marta 1941. godine, a na preporuku kneza namjesnika Pavla Karađorđevića dobio je titulu viteza viktorijanskog kraljevskog reda u julu 1939. godine, za vlade britanskog kralja DŽordža Šestog. Na ukazu koji je Antiću dao pravo da do kraja života nosi titulu engleskog sera, stoji potpis Velikog majstora suverenog reda – kraljice Elizabete (majke današnje engleske kraljice). Ni prije ni poslije njega nije bilo Srbina kome je engleska kruna ukazala takvu čast, sve do danas. Samo je knez Pavle Karađorđević, kao plemić, imao najviše britansko odlikovanje – Orden podvezice. Antić je bio sin Nikodija Antića, trgovca iz Boljevca, koji je kao sekretar radikalnog odbora bio osuđen na smrt od Prijekog suda 1883. godine zbog učešća u Timočkoj buni protiv kralja Milana Obrenovića, ali kazna mu je bila preinačena u dvadeset godina robije koju je do 1886. izdržavao u beogradskoj tvrđavi. Milan Antić je završio studije prava u Ženevi, nakon čega je postavljen za sekretara u Ministarstvu inostranih dela Srbije. Prvog septembra 1915. godine postao je najmlađi sekretar Nikole Pašića, koga prati u povlačenju preko albanskih planina u Grčku. U Rimu je upoznao svoju buduću suprugu Agatu, kćerku posljednjeg hrvatskog bana (1917-1918) Antuna Dragutina Mihalovića. Antić je 25. decembra 1932. godine, voljom kralja Aleksandra Karađorđevića, postao ministar dvora, što je ostao sve do 27. marta 1941. godine.