Nema saglasnosti Tužilaštva za Karadžićevu žalbu na dio optužnice

Tužilašto navodi da je Karadžić „ignorisao činjenicu“ da je žalbeno vijeće ranije donijelo odluku u vezi sa uzimanjem talaca, kada je rečeno da činjenica da li su pripadnici UN bili učesnici u borbi ili ne nije relevantna, jer su od trenutka zarobljavanja pod zaštitom u skladu sa Zajedničkim članom tri Ženevske konvencije. Tačka 11 optužnice tereti Karadžića za učešće u udruženom zločinačkom poduhvatu u kojem je on, zajedno sa drugima, „počinio, planirao, podsticao i/ili pomagao i podržavao“ uzimanje više od 200 vojnih posmatrača i pripadnika UN za taoce, kako bi prisilio NATO da se uzdrži od vazdušnih udara na srpske ciljeve u BiH u maju 1995. godine. Karadžić smatra da su UN bile strana u sukobu i da „plavi šljemovi“ koji su učestvovali u neprijateljstvima, nisu uživali status lica zaštićenih Ženevskim konvencijama. U donošenju odluke da optužba ostane u optužnici, pretresno vijeće je navelo da su, čak i ako su učestovali u neprijateljstvima, pripadnici UN po zarobljavanju uživali minimum prava garantovanih Ženevskim konvencijama i nisu smjeli biti korišćeni kao taoci. Odbrana je tražila oslobađajuću presudu po svih 11 tačaka optužnice, da bi pretresno vijeće, u okviru rasprave po pravilu 98 bis, oslobodilo Karadžića optužbe za genocid u opštinama BiH 1992. godine. Tužilaštvo je uložilo žalbu na tu odluku, čemu se odbrana nije protivila. Početak dokaznog postupka odbrane zakazan je za 16. oktobar.