NOVOGODIŠNjI PROGRAM | 27/12/2013 | 12:07

Filmski maraton RTRS: veče sa Klintom Istvudom

Nema tog ljubitelja filma koji ne zna za Klinta Istvuda, međutim, većina, ovog glumca i režisera poznaje po ulogama vestern odmetnika, „lovaca na glave“, kao i beskrupuloznih detektiva. Sa šezdeset godina u svijetu filma, zaslužio je mjesto u samom vrhu filma.

Klint Istvud

je unikatnim i inovativnim stilom, stekao je status ikone, prvo kao glumac, a onda i režiser.

Karijeru je počeo sa špageti vesternima Sergija Leonea, a postao je prepoznatljivo lice filma „Prljavi Hari“. Režiserski debi imao je sa filmom „Play Misty for Me“, da bi samo četiri godine nakon filma „Bird“ režirao svoje remek-djelo „Unforgiven“. Istvud se okušao u različitim žanrovima i pričama. Publika na RTRS-u će u filmskoj noći sa Istvudom, moći da upozna njegovu drugu stranu, koju je gradio kao režiser filmova poput „Gran Torina“, „Djevojke od milion dolara“ i sličnih. Na programu, 2. januara nakon ponoći biće prikazana dva njegova filma: „Mostovi okruga Medison“ i „Zastave naših očeva“.

Odgovor na pitanje da li principi ili strast i osjećanja uslovljavaju ispravnost odluka koje donosimo pokušao je dati Istvud u filmu, sasvim neobičnom u njegovoj karijeri, "Mostovi okruga Medison". To je njegov jedini ljubavni film u kojem glumi duboko osjećajnog čovjeka, a ne revolveraša, kako smo navikli. To je ekranizacija istoimenog ljubavnog romana, jedne od najpopularnijih knjiga u novije vrijeme. U pitanju je film koji podsjeća na nešto što često zaboravljamo, a to je da samo okruženi sa mnogo ljepote. Katrin Denev, Izabela Roselini i DŽesika Lang su bile u trci za glavnu ulogu u filmu, ali na sreću po Meril Strip, ona je postala Frančeska DŽonson.

Igrom sudbine, u isto vrijeme kada Frančeska dobija četiri dana samo za sebe, sreće Roberta Kinkeida koji se izgubio tražeći most Rozman u dijelu Amerike, gdje je rođen DŽon Vejn. Dobroćudna domaćica nudi mu svoju pomoć, te se njih dvoje sprijateljuju. Naravno, odnos vrlo brzo počne prelaziti granice prijateljstva. Ali u okolini to ne tolerišu, pa bivaju otuđeni iz društva, a Frančeska mora izabrati: slijediti put svoje strasti ili ostati vjerna svojim principima. Ovo je priča o dvoje ljudi koji shvataju da u životu nije uvijek najvažnije usrećiti sebe i to prihvataju sa žaljenjem i tugom...

Drugi Istvudov film, koji će gledaoci moći da vide na RTRS-u je „Zastave naših očeva“, ratni film, ali ne tipična hronološka priča, već zanimljiva interpretacija jedne od najvećih bitki Drugog svjetskog rata, one za ostrvo Ivo DŽima..

Јedna od najslavnijih fotografija na svijetu je ona na kojoj petorica marinaca i jedan mornar dižu američku zastavu na brdu Suribači, a postala je simbol američkog herojstva. Svi imaju svoje vizije šta ta slika predstavlja, ali malo ih zna šta je prava istina i ko su ljudi s fotografije. Istvud je pokušao da odgonetne istinu i snimio je američku i japansku verziju filma, a na programu RTRS-a će biti ova prva.

Film je nastao prema istoimenoj knjizi DŽejmsa Bradlija i Rona Poversa. Bredlijev otac bio je jedan od njih, pa je DŽejms odlučio da sazna nešto više o ostaloj petorici muškaraca. Ono što je saznao bilo je suprotno od onog što je javnost znala o fotografiji i bitki. Većina Amerikanaca mislila je kako je zastava podignuta nakon završetka bitke, a zapravo, zastava je dignuta petog dana 35-dnevne bitke, a trojica Amerikanaca koji su je podigli, poginuli su tokom borbi. Ubrzo nakon toga, admiral mornarice zatražio je da se zastava pošalje u Vašington kao suvenir. Kad je zastava spuštena, stavljena je nova. Dok su je postavljali, fotograf DŽoe Rosenhal ih je uslikao. Nekoliko dana poslije, Rosenhalova fotografija objavljena je u novinama. Film prati trojicu preživjelih „podizača“ po povratku kući DŽona Bradlija, Irija Haysa, stidljivog Indijanca, i Renea Gagona, ratnog kurira. Ovi vojnici igraju svoju herojsku ulogu do savršenstva, neumorno putuju državom, rukuju se s pravim ljudima, govore prave riječi u mikrofon, ali iznutra osjećaju da dio njihovih duša nikada neće napustiti tlo Ivo DŽime.

Istvud je detaljno analizirao sve u vezi s Ivo DŽimom, čitajući o svemu i pričajući s veteranima obje, tada zaraćene, strane. Ovo njegovo istraživanje je i dio projekta "Pisma sa Ivo DŽime", koji govori o drugoj strani priče, onako kako su je Јapanci vidjeli. Ta dva filma, po njemu, nisu o nečijoj pobjedi ili gubitku već o katastrofalnim efektima rata na ljude koji su ga preživjeli, kao i o onima koji su prerano izgubili život u njemu.