Godišnjica stradanja pripadnika ЈNA i civila u Bjelovaru
Pošto je izostala pomoć viših komandi ЈNA, komandant 265. mehanizovane brigade, stacionirane u kasarni na Vojnoviću, pukovnik Rajko Kovačević, naredio je obustavu dalje odbrane, odlaganje oružja, predaju vojnika i starješina i njihovo postrojavanje u krugu kasarne u koju su potom ušli pripadnici Zengi.
Po ulasku u kasarnu, Јure Šimić, u svojstvu predsjednika Kriznog štaba Bjelovara, naredio je da se zarobljeni vojnici i starješine skinu do pojasa, a potom je iz stroja izveo komandanta Kovačevića i njegove pomoćnike, potpukovnika Miljka Vasića i kapetana prve klase Dragišu Јovanovića i u svakoga ispalio po dva metka iz pištolja, usmrtivši ih na licu mjesta.
Sutradan su, po Šimićevoj naredbi, građani Bjelovara obilazili zauzetu kasarnu, u kojoj su bili izloženi leševi ubijenih oficira, koje su u mimohodu skrnavili pljuvanjem i mokrenjem po njima.
Osim trojice oficira u kasarni u Bjelovaru poginula su još šestorica pripadnika ЈNA Zoran Krstić, Šukri Keljani, Ljubiša Lazić, Nedeljko Јovetić, Ejupi Bertoli i Goran Radovanović, a zarobljeno je 59 oficira, podoficira i građanskih lica na službi u ЈNA i oko 250 vojnika, koji su, nakon fizičkih i psihičkih zlostavljanja, razmjenjeni 9. novembra 1991. godine.
Šestorica zarobljenih rezervista ЈNA sa područja Bjelovara Radovan Barberić, Zdravko Dokman, Radovan Gredeljević, Ivan Hosjak, Boško Radonjić i Milorad Đorđević izdvojeni su i zatvoreni u policijsku stanicu, odakle su ih, četiri dana kasne, izvela uniformisana lica sa fantomkama na glavama i strijeljali ih iste noći u šumi Česma, nedaleko od mjesta Malo Korenovo.
Sa njima je bio i civil Savo Kovač iz Bjelovara, koga su dan prije uhapsili u njegovom stanu pod optužbom da je "snajperista", koji je, igrom slučaja, iako je zadobio tri prostrelne rane, preživio strijeljanje.
Dok je trajala borba za kasarnu na Vojnoviću, major ЈNA Milan Tepić, komandant skladišta borbenih sredstava "Barutana" u selu Bedenik, nedaleko od Bjelovara, radi sprečavanja njegove predaje pripadnicima Zengi, digao ga je u vazduh sa 170 tona eksplozivnih sredstava.
Tom prilikom su stradali i on i vojnik, Stojadin Mirković /19/, koji, uprkos majorovoj naredbi, nije htio da se preda.
Hrvatska strana je potvrdila gubitak 11 svojih vojnika, zbog čega su, poslije predaje, iz osvete, strijeljali komandira straže na tom objektu, starijeg vodnika Ranka Stevanovića.
Vojno tužilaštvo u Beogradu je 1992. podiglo optužnicu protiv Јure Šimića i njegovih saradnika, koja mu je, preko Vijeća za ratne zločine u Beogradu, dostavljena u avgustu 2011. godine, što je isprovociralo Hrvatski sabor da, u oktobru iste godine, donese Zakon o ništavosti određenih pravnih akata pravosudnih tijela bivše ЈNA, bivše SFRЈ i Srbije, koji je spriječio dalje postupanje po njoj.
Iako je predsjednik Hrvatske u decembru iste godine zatražio, a Vlada Hrvatske, u martu 2012. godine, podržala ocjenu ustavnosti ovoga zakona, Ustavni sud Hrvatske o tome još nije donio odluku.
Županijski sud u Bjelovaru je, po zahtjevu Županijskog tužilaštva u Bjelovara, protiv Šimića, u novembru 2010. godine, pokrenuo istragu zbog sumnje da je počinio ratni zločin protiv ratnih zarobljenika.
Istraga je u toku, ali je u međuvremenu prebačena na Županijski sud u Rijeci, a osumnjičeni je, nakon 11 dana provedenih u pritvoru, pušten da se brani sa slobode.
Za ubistvo šestorice zarobljenih rezervista ЈNA i pokušaja ubistva jednog civila, pred četiri različita suda, optuženi su presudom Županijskog suda u Zagrebu iz novembra 2011. godine oslobodeni optužbe, uz obrazloženje da djela za koja se terete po zakonu nisu krivična djela.
U Bjelovaru se 29. septembar slavi kao Dan grada i Dan bjelovarskih branioca, navodi se u saopštenju.