Selimovićeva djela dokazala istrajnost

Mehmed Meša Selimović bio je član Srpske akademije nauka i umjetnosti, a njegov književni opus otvara brojne teme o malim običnim ljudima upletenim u vrtlog nacionalnih interesa.

Završio je Filozofski fakultet u Beogradu i do Drugog svetskog rata bio je profesor u Gimnaziji u rodnoj Tuzli. Po izlasku iz ustaškog logora 1943. godine odlazi u partizane, a nakon rata postaje direktor drame Narodnog pozorišta u Sarajevu, umjetnički direktor Bosna-filma i glavni urednik "Svjetlosti".

- Meša Selimović je do svog punog stvaralačkog glasa i mjere došao tek sa romanom "Derviš i smrt" koji je objavljen 1966. godine, odnosno romanom "Tvrđava", koji se pojavio 1970. - smatra Ranko Popović, profesor na Filološkom fakultetu Univerziteta u Banjaluci.

Zbog progona kojem su ga podvrgli pojedini političari, najviše zbog toga što je sebe definisao kao isključivo srpskog pisca, Selimović je prešao u Beograd u kojem je ostao do kraja života.

- Tamo se pozicionirao vrlo prepoznatljivo i karakteristično, negdje između mudre sentencioznosti Njegoša i liričnosti narodne balade. Između razobručenosti nadrealista i stišanosti realista - dodao je Popović.

Najznačajnija djela kojima se upisao u korice srpske književnosti su romani "Derviš i smrt", "Tišine", "Tvrđava", "Magla i mjesečina", ali i brojne zbirke pripovjedaka, studije, eseji i memoarska proza.

Meša Selimović je dobitnik brojnih književnih nagrada i priznanja.