DRAGAN ČAVIĆ: SRPSKA SAČUVALA SVOЈU SUŠTINU

Čavić je u intervjuu Srni upozorio da Srbi u BiH Srpsku gledaju kao "stečeno pravo", a Bošnjaci i Hrvati kao "stečenu nepravdu" i da će na toj temeljnoj političkoj razlici predstavnici druga dva naroda uvijek tražiti priliku da izvrše prekompoziciju van dejtonskog okvira, ali da se to ne može desiti bez volje Srba. "Istorijska borba srpskog naroda na prostoru BiH nikada nije bila završavana na način da je dobio bilo kakvu vrstu administrativno-teritorijalne samouprave. Kada uzmemo činjenicu da je nakon raspada Јugoslavije, koji se najkrvavije odvijao na prostoru BiH, jedina administartivna, teritorijalna i politička novost - Republika Srpska, onda je jasno koliku političku dimenziju za Srbe u BiH ima njen nastanak", objasnio je Čavić. Prema njegovim riječima, četiri godine rata i brojne inicijative za traženje rješenja, najprije lisabonski, zatim Vens-Ovenov, pa Oven-Stoltenbergov plan, zatim plan Kontakt grupe, te ženevski i njujorški principi i, napokon, Dejtonski i Pariski sporazum potvrđuju da je Srpska tokom rata tražila svoju definiciju, koja će biti međunarodno priznata. Čavić smatra da se 20 godina od osnivanja Republike Srpske, uz brojne pritiske i skeptike, s pravom može reći da je ona ostala temeljno onakva kakva je i zamišljena, odnosno entitet u okviru BiH, te da Srpska ima zakonodavnu, izvršnu i sudsku vlast i brojne autonomne funkcije koje pripadaju isključivo njoj. On je istakao da je međunarodni faktor svoju ulogu u BiH i Srpskoj mijenjao u hodu od završetka rata do danas, podsjetivši da je osnova za svaku intervenciju stranog faktora prema Republici Srpskoj kroz instituciju visokog predstavnika bila "nesaradnja sa Haškim tribunalom". Čavić je rekao da je vrijeme u kojem je on obavljao funkciju predjednika Srpske - bilo obilježeno najintenzivnijim međunarodnim političkim pritiskom na Republiku Srpsku nakon završetka rata, jer je tada međunarodni faktor želio da iskoristi desetogodišnjicu Dejtonskog sporazuma kao priliku da se bitno promijene njegova rješenja. Čavić je podsjetio da su u periodu od 2002. do 2006. godine promijenjene tri vlade, koje su konceptualno bile različite - prva je bila većinska na čelu sa Draganom Mikerevićem, druga manjinska na čelu sa Perom Bukejlovićem i treća kohabitaciona na čelu sa Miloradom Dodikom. Čavić ističe da bi danas, da je predsjednik Srpske, kao prioritet imao ekonomsko-socijalna pitanja. Prema njegovim riječima, u periodu od 2002. do 2006. godine uspostavljena je makroekonomska stabilnost i smanjen deficit, ali je to, istovremeno, bilo vrijeme snažnog djelovanja MMF-a i stendbaj- aranžmana, u kome se javna potrošnja rigorozno ograničavala, pa je i opšti standard bio manji. "Za Srbe u BiH Srpska ne može biti sredstvo plaćanja ni za šta, ona je istovremeno i maksimum i minimum - koga se srpski narod u BiH ni pod kojim uslovima neće niti može odreći" - poručuje Čavić.