EagleEyeExplore: Presuda Dodiku - politika jednostranog diktata
U tekstu se ističe da bi sve domaće i inostrane aktere trebalo stalno podsjećati da će se BiH raspasti ukoliko se na vrati na 1995. godinu, to jeste na uređenje BiH prema dejtonskom Ustavu.
- Od zaključenja Dejtonskog sporazuma teče kontinuiran proces derogiranja ustavne pozicije Republike Srpske. Čini se da nije bilo povoljnijih međunarodnih okolnosti da se taj proces zaustavi i preokrene. Od zrelosti i hrabrosti srpskih političara, kao i od dalekovidosti naroda Republike Srpske zavisi da li će do tog preloma doći i da li će od odbrane njenog najvišeg zvaničnika /predsjednika Republike Srpske Milorada Dodika/ presudnu istorijsku koristi izvući, ipak, Republika Srpska - navodi se u tekstu.
- Naime, predsedniku Republike Srpske Miloradu Dodiku i vršiocu dužnosti direktora Službenog glasnika Republike Srpske Milošu Lukiću sudilo se na osnovu izmjena i dopuna Krivičnog zakonika BiH koje su protivpravno djelo Kristijana Šmita - podsjeća se u tekstu i dodaje da se Dodiku stavlja na teret da je izvršio krivično delo neizvršavanja odluka "visokog predstavnika", zato što je kao predsjednik Republike Srpske potpisao ukaz o stupanju na snagu Zakona o neprimjenjivanju presuda Ustavnog suda BiH, kao i Zakona o objavljivanju zakona i drugih propisa Republike Srpske, kojim je Republika Srpska odbila da ubuduće objavljuje odluke visokog predstavnika.
Pritom, pojašnjava se, riječ o zakonima koje je donijela Narodna skupština Republike Srpske i koje je predsjednik Republike po Ustavu Republike Srpske morao da potpiše.
Nazivajući Šmita komesarom okupatorskog režima, u tekstu se navodi da se za zakonodavnu djelatnost Kancelarije visokog predstavnika za BiH ne može naći uporište u tekstu Dejtonskog mirovnog ugovora, te da je odsustvo elementarnog demokratskog legitimitet pri vršenju zakonodavne vlasti od visokog predstavnika najubjedljiviji dokaz kolonijalnog karaktera BiH.
Upitavši se da li bi donošenje prvostepene presude protiv predsjednika Republike Srpske moglo da bude prelomni događaj za Srpsku, BiH, ali i širi balkanski region, u tekstu se ukazuje da jedna pravna činjenica, kao i jedna očigledna politička činjenica potvrđuju da se sudski progon Milorada Dodika razlikuje od bojnih ranijih slučajeva nasilnih smjena visokih funkcionera Republike Srpske od visokih predstavnika.
- Sadašnji slučaj se razlikuje od ranijih, zato što je "zakonodavac" Kristijan Šmit nelegalni visoki predstavnik, jer nije izabran na način kako su birani svi raniji visoki predstavnici za BiH. Na to je jasno i blagovremeno upozorila ambasada Ruske Federacije u BiH, navodeći da se prilikom izbora Šmita prvi put odustalo od postizanja konsenzusa u Upravnom odboru Savjeta za sprovođenje mira i, što je pravno gledano najvažnije, njegovo imenovanje nije potvrdio Savjet bezbjednosti UN.
Konsenzus u Upravnom odboru Savjeta za sprovođenje mira, a potom i odobrenje Savjeta bezbjednosti, bili su važni instrumenti garancije, da bi 'visoki predstavnik mogao koristiti cijeli arsenal svojih ovlašćenja' iz Aneksa 10 Dejtonskog sporazuma. Bez ovih ovlašćenja, visoki predstavnik se pretvara iz legalnog nadzornika sprovođenja civilnih aspekata Dejtonskog sporazuma u komesara okupatorskog režima - konstatuje se u tekstu.
Posmatrano iz ugla ove činjenice, dodaje se, imenovanje Šmita je ne samo protivpravno, već u političkom smislu predstavlja primjer politike jednostranog diktata koju je kolektivni zapad primenjivao u prethodnoj epohi pokušaja uspostavljanja unipolarnog globalnog poretka.
- Danas kada prisustvujemo očiglednom krahu globalističkog projekta unipolarizma, apsolutno bi bilo politički neopravdano i nacionalno štetno da institucije Republike Srpske i njeni građani jednodušno ne pruže otpor politici "ohaerizma" nelegalnog visokog predstavnika, kao nasljeđu unipolarnog svijeta. Kako je Šmit u odsustvu legaliteta, svoju političku moć ranije crpio isključivo iz podrške bivšeg američkog ambasadora Majkla Marfija, odlazak Marfija i promjene u Bijeloj kući dodatni su razlog da se Republika Srpska suprostavi i politički onemoćalom Bavarcu - naglašava se u tekstu.
Autor tekst smatra da bi vlasti Republike Srpske morale da problem nelegalnog "visokog predstavnika" Kristijana Šmita dovedu u vezu sa širim pitanjem uspostavljanja bezbjednosti na evropskom kontinentu, nakon kraha zapadne vojne intervencije u Ukrajini, a u okviru pregovora Rusije i SAD.
Konstatuje se da Kristijan Šmit u potpunosti oličava politiku američke "duboke države" i njenih evropskih kolonijalnih struktura, od koje Donald Tramp i njegova administracija prave očigledni otklon.
- Ako je za ukidanje Kancelarije visokog predstavnika možda rano u prvoj fazi vraćanja povjerenja između Rusije i SAD, onda bi imenovanje novog, legalnog visokog predstavnika, na način na koji su birani svi prije Šmita, bio najbolji dokaz da je međusobno povjerenje, skopčano sa uzajamnim priznanjem geopolitičkih interesa, vraćeno na geografskoj tački od koje zavisi bezbjednost Evrope.
Da bi spoljnopolitička aktivnost na uklanjanju kolonijalnog upravnika Bavarca Šmita iz BiH imala uspjeha, neophodno je da unutar rukovodstva Republike Srpske postoji odlučna spremnost da se neprimjenjuju presude Suda BiH sve dok visoki predstavnik Šmit boravi u BiH, kao i jedinstvena podrška građana Republike Srpske takvoj politici - ocjenjuje se u tekstu.
Da bi jedan pojedinačni slučaj dobio opšti zakonski okvir, navodi se, neophodno je da se po ugledu na Zakon o neprimjenjivanju odluka Ustavnog suda BiH, donese zakon o neprimjenjivanju odluka Suda i Tužilaštva BiH na teritorijji Republike Srpske, sve dok Upravni odbor Savjeta za sprovođenje mira i Savjet bezbjednosti UN ne donesu odluku o imenovanju novog visokog predstavnika.
- I to zato jer su se Sud i Tužilaštvo BiH pretvorili u instrumente za sprovođenje samovolje nelegalnog visokog predstavnika Šmita. Pritom je pitanje pravne osnovanosti ovakvih akata u jednom kolonijalnom 'pravnom' poretku, koji je odavno izašao iz okvira pravnog poretka ustanovljenog u BiH Dejtonskim sporazumom, od manjeg značaja, od pitanja da li je Republika Srpska spremna da brani svoju suverenost, a suverenost je faktička, a ne pravna kategorija, i dokazuje se na polju političke moći - zaključuje se u tekstu.